ایجاد فضای رقابتی در جامعه و ارتقای سطح رقابت پذیری داخلی و بین المللی، زمینه های لازم را برای ورود به فرآیند جهانی شدن فراهم می آورد. با توجه به لزوم گسترش و توسعه صادرات غیر نفتی و اهمیت توسعه صادرات بخش کشاورزی، پژوهش حاضر با به کارگیری روش داده های تابلویی و بر اساس داده های آماری طی دوره زمانی 2011-1995 به برآورد و بررسی عوامل تعیین کننده رقابت پذیری بخش کشاورزی ایران پرداخته است. در این راستا رقابت پذیری ایران با استفاده از شاخص های رقابت پذیری نظیر مزیت نسبی آشکار شده متقارن مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت و در ادامه با بکارگیری روش داده های تابلویی به بررسی عوامل تعیین کننده رقابت پذیری ایران در بخش کشاورزی پرداخته شده است . بر اساس نتایج به دست آمده، میزان رقابت پذیری ایران در بخش کشاورزی طی دوره مورد مطالعه روند نزولی و نوسانی دارد. همچنین نتایج برآورد الگو داده های تابلویی نشان می دهد عوامل تولید و بهره وری کل عوامل تولید نقش مهمی در رقابت پذیری بخش کشاورزی ایران طی دوره مورد مطالعه داشته اند. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق توصیه می شود ضمن توجه به عوامل موثر بر رقابت پذیری، ارتقای بهره وری عوامل تولید مورد توجه ویژه قرار گیرد و با به کارگیری سیاست های مناسب و برنامه ریزی منطقی برای حمایت از بخش کشاورزی، زمینه های لازم برای تحولات ملی، ساختاری و رقابتی بخش کشاورزی در جهت انطباق بیشتر این بخش در بازارهای جهانی فراهم شود. واژگان کلیدی: مزیت نسبی آشکار شده متقارن، بهره وری، موجودی عوامل، بخش کشاورزی، ایران.