یکی از مهمترین دلایل تخریب آبشکن ها که از سازه های مهم کنترل سیلاب و ساماندهی رودخانه ها هستند بخصوص در مواقع سیلابی، آبشستگی موضعی اطراف آبشکن می باشد لذا مطالعه الگوی جریان و توپوگرافی بستر ناشی از احداث آبشکن و تعیین عمق آبشستگی موضعی اطراف این سازه ، نقش بسیار مهمی در طراحی آبشکن ایفا می کند. به این طریق که فونداسیون آبشکن در ترازی پایین تر از حداکثر عمق آبشستگی موضعی محاسبه شده، طراحی و اجرا می شود. در این تحقیق به بررسی محاسبات عددی آبشستگی و الگوی جریان در قوس 90 درجه رودخانه، اطراف نوع خاصی از آبشکن ها که به آبشکن سرسپری (t شکل) معروف است با استفاده از نرم افزار مناسب تحلیل الگوی جریان و آبشستگی به نام نرم افزارssiim پرداخته می شود و تاثیر پارامترهایی من جمله انحنای نسبی قوس کانال، درصد استغراق آبشکن و فاصله بین سری آبشکن ها در تغییرات الگوی جریان و رسوب بررسی می شود و نتایج به شرح زیر است:مدلssiim توانسته مقدار و محدوده مناسب آبشستگی و رسوب بیشینه را ارائه نماید. ابعاد و محل تشکیل گردابه ها با تغییر فواصل بین آبشکن ها و نسبت استغراق آبشکن تغییر می کند. با افزایش انجنای نسبی کانال از 2 تا 4، بیشینه مقدار رسوب گذاری و آبشستگی افزایش یافت. با افزایش انحنای نسبی کانال الگوی جریان و آبشستگی تغییر میکند. نسبت بی بعد طول ناحیه جدایی و اتصال مجدد جریان به طول ساحل خارجی و همچنین بیششینه قدرت جریان ثانویه، کاهش می یابد. با افزایش دانسیته رسوبات بستر مقدار بیشینه آبشستگی و رسوب گذاری کاهش می یابد.