میکروژل ها به خانواده ذرات پلیمری شبکه ای شده با اندازه میکرون تعلق دارند که مشخصه بارز آنها توانایی متورم شدن در یک حلال خوب است،که انتخاب چنین حلالی تابعی از ساختار شیمیایی پلیمر می باشد. میکروذرات شبکه ای شده در تماس با بعضی حلال ها نفوذ ناپذیر باقی می ماند و متورم نمی شود واما ممکن است در گروهی دیگر از حلال ها متورم شده و به میکروژل تبدیل شوند. یکی از روش های تهیه میکروژل ها روش پلیمریزاسیون رسوبی می باشد. پلیمریزاسیون رسوبی یک روش پلیمریزاسیون غیر همگن است که در آن مونومر و شروع کننده در حلال واکنش حل شده ولی زنجیرهای پلیمر در حلال قابل حل نمی باشند و به صورت ذرات ریز رسوب می کنند. ازمزیت های این روش پلیمریزاسیون می توان به سرعت بالای آن و جداسازی آسان پلیمر از حلال اشاره کرد. پلی آکریلیک سنتز شده به روش رسوبی به عنوان یک پلیمر محلول در آب به دلایل فراوانی همچون فراوانی، در دسترس بودن و متنوع بودن یکی از پرکاربرد-ترین پلیمرهامی باشد. در این پایان نامه، برای اولین بار پلی آکریلیک اسید شبکه ای شده با دو نوع شبکه ساز بر ترکیبات اپوکسی و ترکیبات الکلی به روش پلیمریزاسیون رسوبی سنتز شد. از آنجایی واکنش شبکه ای شدن یک واکنش تراکمی است، حدس زده می شد که تمام گروه¬های اپوکسی و الکلی در مرحله پلیمریزاسیون با گروه¬های اسید(-cooh) وارد واکنش نشده اند. در نتیجه حلقه های اپوکسی و گروه های الکلی واکنش نداده می توانند در مرحله خشک کردن وارد واکنش با گروه¬های اسیدی در زنجیر پلیمر شده و باعث کامل شدن واکنش شبکه ای شده زنجیرهای پلی آکریلیک اسید شوند. که این مرحله حرارت دهی را مرحله فرا پخت (post curing stage) نامیده شد. تاثیر غلظت شبکه سازهای و زمان و دمای مرحله فرا پخت بر خواص مختلف (از جمله خواص تورمی و محتوای ژل و دمای انتقال شیشه¬ای وخواص رئولوژیکی) نمونه ها تهیه شده موردبررسی قرار گرفت. مقایسه ای بین خواص میکروژل ها مانند ویسکوزیته چرخشی و خواص رئولوژیکی نمونه های تهیه شده با روش جدید شبکه ای شدن و نمونه های تهیه شده با شبکه سازهایی از نوع وینیلی (شبکه سازهای متداول) انجام شد. نتایج نوید دهنده یک طبقه جدید از میکروژل ها با کارایی زیاد در محصولات لوازم آرایشی (لوسیون ها و کرم ها) را نشان دادند.