با افزایش تعداد سهامداران، تضاد منافع بین آن ها و مدیران؛ و نیز در بین خودشان افزایش می¬یابد که حتی این مسئله تا جایی پیش می رود که ممکن است بر امر نظارت بر عملکرد مدیریت شرکت خدشه وارد کند. اصولاً سهامداران برای حمایت از سرمایه¬گذاری خود، بر روی فعالیت¬های شرکت و مدیران نظارت می کنند. سازوکارهای حاکمیت شرکتی می توانند آن ها را در این امر یاری رساند تا سیاست ها و خطی مشی‎های‎ مناسب در واحدتجاری انجام پذیرد؛ شاید از رفتارهای فرصت طلبانه مدیران در واحدتجاری، جلوگیری شود. تحقیق حاضر برای فراهم آوردن شواهدی در ارتباط با رابطه بین سازوکارهای درون و برون سازمانی نظام راهبری شرکتی و سیاست های جسورانه مدیریت سرمایه در گردش شرکت های پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران، صورت پذیرفته است. برای آزمون ارتباط بین متغیرهای پژوهش از مدل های رگرسیون خطی استفاده شده است. همچنین دو فرضیه اصلی برای پژوهش تدوین گردید. نمونه آماری پژوهش شامل 67 شرکت طی سال های 1388 لغایت 1392 (بازه 5ساله) است. یافته های پژوهش حاکی از این است که، بین سازوکارهای درون و برون سازمانی نظام راهبری شرکتی و سیاست های سرمایه گذاری جسورانه رابطه وجود دارد و این رابطه بصورت رابطه¬ی معنادار خطی (مستقیم و ضعیف) است. درباره فرضیه دوم می¬توان گفت بین سازوکارهای درون و برون سازمانی نظام راهبری شرکتی و سیاست های تامین مالی جسورانه رابطه معنادار وجود ندارد .