طراحی‏ داخلی نمایشگاه‏ موقت اثارمعاصر در عمارت عین‏ الدوله، در ذیل عنوان خود، سه حوزه نمایش‏ موقت، اثارمعاصر و عمارت عین‏ الدوله به مثابه یک بنای‏ تاریخی را شامل می‏ شود. در همین راستا، پیشنهاد طرح‏ داخلی در این زمینه نیازمند یافتن و شرح نسبتی سه‏ گانه میان طرح‏ داخلی، با سه حوزه‏ ی اصول و ضوابط، معیارها و مفاهیم و در نهایت تکنیک حصول طرح بود تا برپایه این سه نسبت بتوان، این پرسش که طرح‏ داخلی نمایشگاه ‏موقت اثارمعاصر در عمارت عین‏ الدوله چه جایگاه و مراتبی می‏ طلبد؟، چگونه باید باشد؟ و چگونه حاصل می‏ شود؟ را پاسخ داد تا درنهایت با تکیه بر این پاسخ ها بتوان هم ارزش‏های بنا را در یک نمایش‏ دائم به عرصه ظهور گذارد و هم بستر نمایش‏ موقتی را برای اثار معاصر با توجه به ماهیت مجهول و نیازهای متفاوت آتی آنها ایجاد کرد. برهمین اساس به‏ منظور شرح این چگونگی، ما سه مسیر جداگانه را برای یافتن این سه نسبت پیشرو قرار دادیم. نسبت طرح پیشنهادی با اصول و ضوابط را از برخورد ارزش‏های بنا با اصول و ضوابط کار در بنای تاریخی بدست ‏آوردیم. که به‏ منظور یافتن این نسبت، بدنه‏ ای از مطالعات شناخت بنا و ارزش‏های آن، تحلیل وضع‏ موجود و آسیب‏شناسی آن، در مقابل اصول و ضوابط منشور بورا قرار گرفت و مشخص شد که محدوده کاری در این بنا سازگاربخشی (بهسازی) است و طرح پیشنهادی، به منظور حفظ ارزش‏های بنا باید اصول برگشت‏ پذیری با کمترین حد مداخله در بنا را رعایت نماید. نسبت طرح پیشنهادی با معیارها و مفاهیم را از بررسی شیوه‏ها و مراتب آراستن فضا در نسبت با امر نمایش در میان نمونه‏ های موردی بدست آوردیم. به‏‏ منظور یافتن این جایگاه، بررسی موردی در میان نمایندگان امر نمایش در چهار شیوه‏ ی معماری‏ داخلی، طراحی‏ داخلی، چیدمان و دکوراسیون‏ داخلی صورت گرفت و مشخص شد که محدوده‏ ی طرح پیشنهادی در نمایش‏ موقت اثار‏معاصر در بنای تاریخی، می‏ بایست در محدوده‏ ای بین طراحی‏ داخلی و چیدمان قرار گیرد و باید بتواند بین این دو چارچوب‏کاری، کم و کاست‏های هر روش را برطرف نماید تا بر این اساس حدود و جایگاه خود را در میان روش‏های کار در فضای‏ داخلی تثبیت کند. نسبت طرح پیشنهادی با تکنیک حصول آن، نتیجه‏ ای است که ما آنرا از شرح ماهیت آبجکتیو طراحی و تکنیک ساخت آن حاصل کردیم. به‏ منظور یافتن این تکنیک مبانی نظری طراحی و شیو‏های ساخت یک سیستم مصنوع منعطف مورد تحقیق قرارگرفت و در نهایت مشخص شد که مصنوعات، به‏ منظور حصول انعطاف‏پذیری باید دارای ماهیت انعکاسی باشند و هرچه درونی‏ کردن متغیرها در سیستم مصنوعات، می‏ تواند عدم وابستگی به محیط را حاصل نماید. بدین ترتیب مصنوعات مطروح می‏ توانند از وابستگی‏ به محیط خود فارغ شوند و ورود به عرصه پس از ساخت را میسر نمایند که این امر می‏تواند پاسخی برای عدم قطعیت آتی درخصوص تصمیمات طراحی را فراهم سازد. درنهایت برپایه این سه نسبت، طرح پیشنهادی، را ارائه کردیم که به‏ منظور کاهش مداخله در بنا و رعایت اصل برگشت‏ پذیری، در محدوده‏ ای بین طراحی‏ داخلی و چیدمان، از مصنوعاتی منعطف و منعکس‏ کننده کمک می‏گیرد که این مصنوعات، ماهیت انعکاسی را از درونی کردن متغیرها در سیستم خود بدست می‏ اورند. بدین ترتیب طرح‏ داخلی منتج، می‏ تواند از محیط و متغیرهای وابسته به آن فارغ شود و امکانات ساخت عمل جدید در دوره‏ ی استفاده از طرح را ایجاد نماید و بر این اساس‏ نمایش‏ موقت اثارمعاصر در عمارت عین‏ الدوله را ایجاد کند.