ترکیه در یک دهه اخیر به یکی ازبازیگران مهم خاورمیانه تبدیل شده و در خیزش های مردمی جهان عرب نیز این کشور تلاش کرده که نقش و تأثیرگذاری خود را افزایش دهد. به دلیل الزامات ژئوپلیتیک، تحولات عراق یکی از مهم ترین موضوعات سیاست خارجی ترکیه می باشد. اما شروع بحران سوریه در مارس 2011 تأثیرات مهمی بر معادلات منطقه ای و بین المللی سیاست خارجی ترکیه در پی داشت و سبب شد که این کشور در قبال آن سیاست خاصی اتخاذ کنند. سیاست خارجی ترکیه در سوریه را نیز می توان در همین راستا ارزیابی کرد.سوالی که این رساله دنبال می کند این است که بحران سوریه چه تأثیری بر سیاست خارجی ترکیه در قبال عراق داشته است. چارچوب مفهومی و نظری این تحقیق،واقع گرایی و نوواقع گرایی، بیشتر همگام با دستورکارهای افرادی نظیر کنت والتز و جان میرشایمر است. استدلال بر این است که خیزش های عربی و به ویژه بحران سوریه سبب شده است که سیاست خارجی ترکیه در قبال عراق شکل تهاجمی به خود بگیرد. بحران سوریه و تأثیرات ساختاری منبعث از نظام بین الملل، ذیل شاخص هایی چون نوعثمانی گری، رابطه با امریکا، رابطه با اتحادیه اروپا، رقابت با ایران و مساله کردها در سیاست خارجی ترکیه، مورد بحث و ارزیابی قرار می گیرند.هدف نشان دادن این نکته است که بحران سوریه چگونه بر سیاست خارجی ترکیه در قبال عراق تاثیر گذاشته است.