این مطالعه تفاوتهای بین زبان و جنسیت در نوشتار علمی به عنوان فرم مرسوم ارتباطی در محیطهای علمی را بررسی نمود. به منظور یافتن تفاوتهای جنسیتی، تجزیه کمی در فاکتورهای اصلاحی عدم اطمینان و فرم نگارش در متون ارائه شده توسط زبان آموزان سطح پیشرفته دوره های آمادگی آزمون آیلتس که به هدف ادامه تحصیل قصد دریافت مدرک بین المللی این آزمون را دارند برگزار شد. در آزمایش بر روی کلمات اصلاحی عدم اطمینان، فراوانی تمامی فاکتورها شمرده شد و متعاقبا درصد هر فاکتور استفاده شده توسط دو گروه آزمایشی متشکل از خانمها و آقایان محاسبه شد. همچنین تجزیه فرم نوشتار به صورت قضاوت اصولی و ادراکی بر اساس علائم مرتبط انجام شد. نهایتا، برگزاری تست تفاوت معنی دار بر هر دو آزمایش، تمایل زبان آموزان مونث را در استفاده بیشتر از فاکتورهای اصلاحی عدم اطمینان مشخص نمود. همچنین نتیجه تست معنی دار در فرم نوشتار معین این است که زبان آموزان مونث و مذکر ایرانی تمایل به نگارش تقریبا متشابه در فرم علمی داشته و تنها تفاوت معنی دار در فرم نوشتار همپنداری مشاهده شد که به صورت معنی دار بیشتر توسط خانم ها ارائه شده بود. نتایج حاصله از تحقیق مبنی بر استفاده بیشتر زبان آموزان مونث از فاکتورهای اصلاحی عدم اطمینان و همچنین تفاوت نوشتار در فرم همپنداری بیانگر نوع جامعه ایرانی به صورت مرد غالب در زمینه مکالمه توسط فرم نوشتار است به طوری که مردان دارای قدرت بیشتر و نتیجتا اطمینان بیشتر و زنان دنباله رو و محافظه کارتر می باشند.