مادر اولین شخصی است که به طور مستقیم با کودک ارتباط برقرار میکند. احساساتی مثل گناه و تقصیر و ناکامی و محرومیت ناشی از عادی نبودن کودک می تواند سبب گوشه گیری مادر و عدم ع?قه به برقراری رابطه با محیط و همچنین پایین آمدن عزت نفس و احساس خودکم بی بینی و غم و اندوه در مادر شود که پیامد آن بروز افسردگی و به خطر افتادن س?مت روانی مادر است؛ بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد پذیرش و تعهد برافزایش تاب آوری و کاهش اضطراب در مادران کودکان دارای اختلال یادگیری بود. روش پژوهش: روش این مطالعه، آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه مادران کودکان دارای اختلال یادگیری مراجعه کننده به مرکزاختلال یادگیری رها (شهر هشتگرد) در سال 93 بود.روان درمانی رویکرد پذیرش و تعهد طی 9 جلسه و در 9 هفته متوالی برای گروه آزمایش ارائه شد. پرسشنامه های مورد استفاده مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون و مقیاس اضطراب کتل بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی، از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن است که روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش تاب آوری و کاهش اضطراب مادران کودکان دارای اختلال یادگیری موثر بود. بنابراین، این پژوهش ضمن تأیید اثربخشی رویکرد پذیرش و تعهد در افزایش تاب آوری و کاهش اضطراب مادران کودکان دارای اختلال یادگیری، نشان داد که رویکرد پذیرش و تعهد قابلیت کاربرد داشته و می تواند به عنوان یک مداخله ی روانشناختی در کنار سایر مداخلات مورد استفاده قرار گیرد.