شهرستان نیشابور یکی از مناطق مستعد برای کشت گوجه فرنگی می باشد که گوجه فرنگی حاصل از آن دارای کیفیت بالا جهت مصرف و استفاده در صنایع تبدیلی می باشد. لذا شناسایی و معرفی روش هایی که صرفه اقتصادی بالاتری دارند ضروری می باشد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی و مقایسه اقتصادی و تحلیل انرژی بین دو روش کشت متداول (سنتی) و کشت نیمه مکانیزه (کشت مستقیم بذر) در مزارع گوجه فرنگی شهرستان نیشابور می باشد. اطلاعات مورد نیاز این تحقیق از دو قطعه زمین گوجه فرنگی مورد مطالعه که به دو روش متفاوت کشت شده بودند واقع در مزرعه گلستان در بخش مرکزی نیشابور به روش داده برداری مستقیم به دست آمده است. نتایج نشان می دهد که کل انرژی مورد نیاز برای کشت متداول و نیمه مکانیزه به ترتیب 101 و 106 گیگا ژول بر هکتار می باشد که از بین انرژی های مصرفی بیشترین انرژی مربوط به انرژی الکتریسیته با حدود 75 درصد از کل انرژی مصرفی در هر دو روش می باشد که برای پمپاژ آب از چاه مصرف می شود. میزان انرژی خروجی 5/41 و 7/37 گیگاژول بر هکتار و کارایی انرژی 4/0 و 35/0 به ترتیب برای نظام کشت متداول و نیمه مکانیزه بود. درآمد خالص در روش کشت سنتی و نیمه مکانیزه به ترتیب 49741810 و 60051300 ریال و نسبت سود به هزینه به ترتیب 43/1 و 62/1 می باشد. مقایسه کلی دو نظام کشت نشان می دهد که روش سنتی به دلیل استفاده¬ی بیشتر از نیروی کارگری از لحاظ انرژی و روش نیمه مکانیزه از لحاظ اقتصادی بازده بیشتری دارد.