تاریخ¬نگاری در عصر ایلخانان مغول رواجی چشم¬گیر یافت و به اوج خود رسید و پیامد آن، ثبت و ضبط بخشی مهم و تاثیرگذار از تکاپو¬های بشری و الهام بخشی به مورخان بعدی بود. یکی از مورخان این دوره علاء الدین عطاملک جوینی بود که خود در دستگاه ایلخانان مغول حضور داشت که مهمترین اثر او تاریخ جهانگشا نام داشت. آنچه در نگاه اول در بررسی تاریخ جهانگشای جوینی به نظر می¬آید این است که نویسنده کتاب به مدّح و ستایش قوم مغول و در راُس آن ها چنگیزخان پرداخته و این قوم وحشی را هم چون آیه¬ای از آیات الهی و نشانه¬ای از جباریت و قدرت¬نمایی پروردگار نسبت به مردماتی دانسته است که از راه حق و حقیقت به دور افتاده¬اند و نیاز به هدایتی دوباره دارند. امّا پس از غور و بررسی عمیق¬تر به این نتیجه به دست می¬آید که نویسنده نه تنها حامی مغول و اندیشه و کنش آن¬ها نیست بلکه در مخالفت و دشمنی با آن¬هاست و در جای جای کتاب خود و به مناسبت، به افشای جنایت¬های این قوم بی¬فرهنگ می¬پردازد. آنچه این رساله در صدد بررسی آن است انعکاس دیدگاه سیاسی عطاملک جوینی در تاریخ¬نگاری او است در این رساله ابتدا لازم بود به شیوه تاریخ¬نگاری دوره مغولان و ایلخانان اشاره شود و بعد به توضیح عملکرد سیاسی عطاملک جوینی پرداخته شده است قسمت مهم دیگر این رساله بررسی نگرش جوینی درباره مغولان و اسماعیلیان است که به آن اشاره شده است.