هدف از این پژوهش مقایسه اثر 6 هفته تمرینات منتخب کششی ایستا و پویا بر توان انفجاری‚ چابکی و انعطاف پذیری دانش آموزان پسر ششم ابتدایی شهر اهواز می باشد. بدین منظور تعداد 54 نفر دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب شده و در سه گروه 4 نفری قرار گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی بود. ابزار پژوهش شامل فرم رضایت نامه، زمان سنج)کرنومتر(، تخته ی انعطاف پذیری ، متر نواری و فرم ثبت اطلاعات بود. روش کار بدین گونه بود که میزان چابکی، انعطاف پذیری و توان انفجاری آزمودنی ها قبل از اجرای تمرینات اندازه گیری و ثبت شد. سپس هر گروه به مدت 6 هفته )هر هفته 0 جلسه( پس از 03 الی 4 دقیقه گرم کردن ملایم در روش تمرینی خود )کششی ایستا، کششی پویا( شرکت کردند. یک گروه نیز به عنوان شاهد در نظر گرفته شد که هیچ نوع پروتکل تمرینی اجرا نکردند. پس از پایان تمرینات پس آزمونی جهت اندازه گیری چابکی، انعطاف پذیری و توان انفجاری به عمل آمد. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون های آماری t- استودنت زوجی و تحلیل کوواریانس در سطح معناداری) ?.0.0 p ( تحلیل شدند. نتایج نشان داد که تمرینات کششی ایستا و پویا بر چابکی، انعطاف پذیری و توان انفجاری اثر داشته و باعث افزایش رکوردها نسبت به قبل از تمرین و هم چنین گروه شاهد شده است و با توجه به نتایج تحلیل کوواریانس این تفاوت ها معنی دار بوده اند. اما بین گروه های تمرینی کششی پویا و ایستا و هم چنین گروه کنترل در چابکی، انعطاف پذری و توان انفجاری تفاوت معنی داری مشاهده نشد.