این پژوهش جستاری پیرامون رابطه میان "معماری" و "موسیقی" است که در دو وادی ارتباط بین این دو هنر در بستر زمان و نیز کشف ارتباط دوبعدی و سه بعدی حاکم بر موسیقی در معماری صورت پذیرفته است. با مبنا قرار دادن تغییر نگرش نسبت به تعریف "هنر و هنرمند" در دوران رنسانس، این دوره به عنوان سرآغاز تاریخی مبحث مقایسه معماری و موسیقی انتخاب شده و این مقایسه تطبیقی تا دوران معاصر صورت گرفته است. آنچه به عنوان نتیجه گیری این قسمت می توان به آن اشاره کرد وجود محوریت مشترک فضای حاکم بر معماری و موسیقی تا قبل از دوران مدرن و عدم امکان بازشناسی این محور مشترک پس از این دوران می باشد تشتت و چندگونگی آرا، شیوه ها و سبکها شاید یکی از دلایل بروز وضعیت حاضر باشد. از طرفی تلاشهای صورت گرفته در خصوص کشف ارتباط بین معماری و موسیقی تا بحال عموماً در مقیاس سطح (دوبعدی) مطرح بوده و این پژوهش با استفاده از روش مدلسازی توسط نرم افزارهای رایانه ای و تبدیل قطعه ای موسیقی براساس "نت ها" و "فرکانس ها" به حجم، روشی نوین جهت بررسی ارتباط معماری و موسیقی در بعد سوم و منبعی برای الهام ایده های حجمی نو براساس موسیقی ارائه داده است.