ترجمه شعر همواره یکی از دغدغه های چالش برانگیز مترجمین بوده است و شامل شناخت، گفتمان و فراکنش مابین نوع بشری و شخصیتهای متنی در شرایط فیزیکی و اجتماعی بوده است. بدین منظور این تحقیق بر آن شده است که کیفیت فرم و محتوای ترجمه های برگزیده ای از اشعار شاعر معاصر سهراب سپهری از مترجمینی نظیر سعید سعیدپور، کریم امامی و نسترن نصرت زادگان را در دو سطح زبانی و فرازبانی براساس مدل تجربی وحید دستجردی ارزیابی نماید. در این راستا، به منظور بررسی و ارزیابی اشعار در سطح زبانی محقق روش کمی و کیفی را به کار گرفته و در سطح فرامتنی از روش کیفی در تحلیل محتوا بر مبنای مدل وحید دستجردی بهره جسته است. اگرچه یافته های آماری نمایانگر موفقیت مترجمین در ترجمه اشعار سپهری در سطح زبانی (فرم، صدا (واج آرایی صامت و مصوت)، واژه پردازی، استفاده از آرایه های ادبی، آهنگ) هستند، به طوری که در سطح اطمینان 95 درصد ترجمه های آنها قابل قبول بوده است اما در سطح فرازبانی در ارائه اشعار سپهری چندان موفق نبوده اند چرا که هر بند نیازمند تفسیر بیشتر برای ادراک کامل به منظور بکارگیری عناصر مرتبط در فرهنگی دیگر است.