سازه های روانشناسی از دیرباز عوامل بسیار مهمی در یادگیری زبان خارجی به حساب می آمده اند. به همین سبب، مفاهیم متعدد روانشناسی برای کمک به تشریح اثر این عوامل بر پیشرفت افراد پیشنهاد و توسعه داده شد. با این حال، چنین تلاش هایی در ایران هنوز در مراحل ابتدایی خود به سر می برد. مطالعه پیش رو تلاشی کوچک برای پرکردن این شکاف در دانش در ایران است. در این مطالعه به بررسی رابطه بین دوسازه روانشناسی به نام های خود تنظیمی و تحمل ابهام با پیشرفت در مهارت نوشتار زبان آموزان ایرانی با سطح بالاتر از متوسط پرداخته شده است. علاوه بر این، ارتباط جنسیت با این دوسازه مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور از 48 زبان آموز ایرانی با سطح نوشتار بالاتر از متوسط که در دوره نوشتار ثبت نام کرده بودند استفاده شد. قبل و بعد از مطالعه، از زبان آموزان دو امتحان نگارش به عمل آمد تا سطح زبانی آنها مشخص گردد. همچنینی متغیر های کنترل مانند سن و پس زمینه تحصیلی نیز چک گردید.