هدف اصلی تحقیق مطالعه و تعیین رابطه بین سرمایه ی اجتماعی با نوآوری از مسیر سرمایه ی دانشی بود. جامعه ی آماری پژوهش حاضر را کلیه ی کارکنان پژوهشکده ی سامانه¬های ماهواره در شهر تهران تشکیل دادند که تعداد 250 نفر می¬باشند. نمونه ی آماری به دلیل محدود بودن جامعه و نیاز به جمع آوری داده ها از متخصصین و کارشناسان فنی پژوهشکده تقریباً برابر با 60 درصد کل جامعه، معادل 150 نفر در نظر گرفته شده است. پرسشنامه ی تهیه شده در پژوهش حاضر، از پرسشنامه ی سرمایه ی اجتماعی محقق ساخته و براساس الگوی ویلانوا (2003)، پرسشنامه ی گرایش به نوآوری سازمانی کارکنان توسط اسماعیل و همکاران (2002) و پرسشنامه ی سرمایه ی دانشی بونتیس (1998) ساخته شده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از فنون آمار استنباطی و تکنیک مدل سازی معادلات ساختاری برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بین سرمایه ی اجتماعی و نوآوری و همچنین مولفه¬های آنها باهم ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین سرمایه ی اجتماعی تأثیر معنادار و مثبتی بر نوآوری دارد. یافته¬های دیگر پژوهش حاضر نشان داد که بین سرمایه ی اجتماعی و سرمایه ی دانشی و همچنین مولفه¬های آنها باهم نیز ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین سرمایه ی اجتماعی تأثیر معنادار و مثبتی بر سرمایه ی دانشی دارد. از دیگر یافته¬های پژوهش حاضر این بود که بین سرمایه ی دانشی و نوآوری و همچنین مولفه¬های آنها باهم نیز ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین سرمایه ی دانشی تأثیر معنادار و مثبتی بر نوآوری دارد. شاخص نیکویی برازش(gfi) در تمامی فرضیه ها، نشان دهنده ی قابل قبول بودن میزان (gfi) برای برازش مطلوب مدل بود. همچنین سایر شاخص¬های برازش مدل از مقداری قابل قبول برخوردار بوده و نشان دهنده ی تایید مدل می¬باشد