پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین معنویت با سلامت روان دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران در سال تحصیلی 92-93 با استفاده از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. جامعه آماری مورد نظر در این تحقیق را کلیه دانش آموزان دوره دوم متوسطه در شهر تهران تشکیل می دهد که بر اساس آخرین آمار و اطلاعات تعداد این اعضاء 56000 نفر می باشد که بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای 382 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظور سنجش متغیرهای مورد استفاده در پژوهش از دو پرسش¬نامه پرسشنامه سنجش نگرش معنوی شهیدی و فرج نیا (1391)، و پرسشنامه سلامت عمومی(ghq- 2) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسش¬نامه ها مورد تأیید متخصصان قرار گرفته است. پایایی پرسش¬نامه ها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ، برای پرسشنامه معنویت (86/0) و برای پرسشنامه سلامت روان (92/0) برآورد گردید. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی(همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و t مستقل) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین معنویت و سلامت روان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که بین ابعاد تگرش معنوی و توانایی معنوی با سلامت روان رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که هر دو بعد نگرش معنوی و توانایی معنوی توانایی پیش بینی سلامت روان دانش آموزان را دارند. در نهایت نتایج آزمون تی مستقل نشان داد که بین معنویت و سلامت روان با جنسیت تفاوت معنی داری وجود ندارد.