خشونت علیه زنان، محصول ارزش های مردسالاری و توزیع نابرابرانه ای جنسیتی قدرت در خانواده است و زمانی اعمال می شود که مردان تهدیدی علیه اقتدار مردانه ای خود و ارزش های مردسالاری احساس کنند. نوشتار حاضر، باهدف جلوگیری از خشونت علیه زنان به بررسی پاسخ های کنشی و واکنشی سیاست جنایی تقنینی افغانستان و ایران پرداخته است.تبعیض و خشونت دو جرم بین المللی است که زنان بخشی از قربانیان آن ها به شمار می روند، دیگر قربانیان این جرایم اقلیت های نژادی، مذهبی و زبانی می باشند. در کشورهای جهان سوم یا توسعه نیافته این پدیده های شوم بیشتر رایج می باشد و زنان به انواع مختلف قربانی تبعیض و خشونت قرار می گیرند. در جمهوری اسلامی افغانستان و جمهوری اسلامی ایران آن چه بیش از همه خودنمایی می کند، پدیده خشونت در همه ابعاد جامعه می باشد، همواره گروه ها و قشرهای مختلف جامعه به نوعی قربانی یکی از چهره های زشت خشونت می باشند. در میان انواع خشونت های رایج در کشورها« اعم از پیشرفته و جهان سوم»، خشونت خانگی علیه زنان از اهمیت خاصی برخوردار است، زیرا مستقیماً رکن اساسی اجتماع یعنی خانواده را مورد تهدید قرار می دهد.در این نوشتار بر آن هستیم تا به بررسی تطبیقی سیاست جنایی تقنینی افغانستان و ایران که در خصوص این پدیده اجتماعی پرداخته وجوه تشابه، وجوه افتراق و خلاء قانونی را مورد بازکاوی قرار داده و به راهکارهای عملی آن در حیطه ای آموزه های دینی و اخلاقی، دولت و قانون، فرهنگ و آموزش نائل شویم.