هدف این پژوهش، مقایسهی رفتارهای ضداجتماعی در اوقات فراغت ورزشکاران حرفهای تیمی و انفرادی میباشد. تحقیق حاضر به روش توصیفی بوده و به شکل میدانی اجرا شده است. جامعهی آماری تحقیق شامل تمامی ورزشکاران ورزشهای تیمی و انفرادی تیمهای ملی جمهوری اسلامی ایران در سال 1931 میباشد که تعداد آنها با توجه به آمار کمیته ملی المپیک و فدراسیونهای ورزشی 19 رشته ورزشی تیمی و انفرادی، 940 نفر میباشند. روش جمعآوری اطلاعات به صورت کتابخانهای و استفاده از پرسشنامهی محقق ساخت به همراه ویژگیهای فردی بوده است. که این پرسشنامه بر اساس شاخصهای تحقیقات پیشین و شاخصهائی که در فصلنامهی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران آمده تنظیم شده است.برای روایی محتوی از 0، گزارش شده است. برای / روش لاوشی استفاده شده که توسط گروه متخصصان بالاتر از 44 محاسبه پایایی پرسشنامه از دو روش آزمون بازآزمون و پایایی درونی در محیط نرمافزار – spss استفاده شده که پایائی آن 31 % گزارش شده است. همچنین ضریب پایایی درونی با 0 بدست آمد. دادههای تحقیق با روشهای / استفاده از آزمون آلفا کرونباخ برای پرسشنامه 48 آمار توصیفی)میانگین، واریانس، انحراف استاندارد، حداقل، حداکثر، دامنه تغییرات، فراوانی و درصد( در نرمافزار spss16 تجزیه و تحلیل شدند. در تحلیل استنباطی دادهها بعد از ارزیابی توسط آزمون کلوموگروف اسمیرنف و تست لوین در نرمافزار spss16 از آزمونهای تحلیل واریانس یکطرفه anova ، آزمون تعقیبی bonferroni ، آزمون fishers exact و آزمون t مستقل استفاده شد. نتایج نشان دادند که بین نوع ورزش و رفتارهای ضداجتماعی در اوقات فراغت ورزشکاران رشتههای انفرادی تفاوت معنیدار وجود ندارد درحالی که در مورد ورزشکاران تیمی تفاوت معنیداری را نشان داد. بین نوع فعالیتهای ورزشکاران تیمی و انفرادی عضو تیمهای ملی در اوقات فراغت تفاوت معنیدار وجود ندارد همچنین تجزیه و تحلیلها نشان دادند که بین ورزشکاران مرد و زن در فعالیتهای ضداجتماعی تفاوت معنیداری وجود دارد.