هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر ارتباط رایانه ای همزمان بر توانایی نوشتاری، الگوهای همکاری و انگیزه ی زبان آموزان ایرانی بود. بدین منظور، تعداد 26 زبان آموز دختر در سطح بسندگی زبانی بالای متوسط از یک آموزشگاه زبان انگلیسی به صورت تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی (گپ اینترنتی آی آر سی و محیط دو بعدی) و یک گروه کنترل (حضوری) تقسیم شدند. به دو گروه آزمایشی، مهارت نوشتاری از طریق دو روش مختلف ارتباط همزمان رایانه ای (گپ اینترنتی آی آر سی و محیط دو بعدی) آموزش داده شد، در حالی که گروه کنترل همان دوره ی آموزشی را در یکی از کلاس های متداول حضوری آموزشگاه گذراند. به منظور تعیین سطح بسندگی زبان آموزان، قبل از تدریس از شرکت کنندگان آزمون تعیین سطح گرفته شد. به علاوه، هر سه گروه قبل و بعد از آزمایش، در آزمون مهارت نوشتاری شرکت کردند. سپس متن های نوشته شده توسّط آن ها بر اساس معیارهای سیستم ارزشیابی روان نویسی (cbm) بررسی شدند که شامل: 1) تعداد کلّ کلمات نوشته شده (tww)، 2) کلمات دارای املای صحیح (wsc)، 3) توالی های نوشتاری صحیح (cws)، و 4) تعداد کلّ توالی های نوشته شده (tws) می باشد. تحلیل کیفی الگوهای همکاری زبان آموزان بر اساس الگوهای تعامل دوجانبه استورچ (2002) انجام شد. از سوی دیگر، جمع آوری داده های کمّی به وسیله ی یک پرسشنامه سه قسمتی با مقیاس لیکرت برگرفته شده از هیتورنویت (2000) انجام شد. هم چنین، انگیزه ی زبان آموزان از طریق یک پرسشنامه ی انگیزه/گرایش اعتبار سنجی شده قبل و بعد از آزمایش سنجیده شد. نتایج آزمون تحلیل کوواریانس تاثیر قابل ملاحظه ی روش ارتباط رایانه ای همزمان را بر دو مورد از چهار مولّفه ی سی بی ام(cws, p = .048 ; tws, p = .045) نشان داد. ضمناً نتایج آزمون تعقیبی، تفاوت قابل ملاحظه ای میان گروه دو بعدی و کنترل نشان داد (p = .03) امّا تفاوت میان دو گروه آی آر سی و کنترل قابل ملاحظه نبود (p = .05). در مورد الگوهای همکاری، نتایج آزمون تحلیل واریانس تفاوت آماری معناداری بین دو گروه آزمایشی و کنترل نشان نداد، در حالی که تحلیل کیفی داده ها حاکی از میزان بیشتر همکاری دو جانبه میان زبان آموزان در دو گروه آزمایشی (به ترتیب، محیط دو بعدی و آی آر سی) نسبت به گروه کنترل بود. در نهایت، نتایج آزمون تحلیل واریانس و آزمون های تعقیبی آن تفاوت آماری قابل توجهی میان گروه های آزمایشی و کنترل از نظر ایجاد انگیزه نشان داد (p = .001) اما تفاوت میان دو گروه آزمایشی قابل ملاحظه نبود. نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، دیدگاه تازه ای در مورد توانایی بالقوه استفاده از ارتباط همزمان رایانه ای در جهت بهبود توانایی نوشتاری، افزایش انگیزه و ارتقای یادگیری مشترک زبان آموزان ارایه می دهد.