دیپلماسی رسانه ای در عصر جهانی شدن ، بخش قابل توجهی از دیپلماسی عمومی کشورها بویژه کشورهای قدرتمند را به خود اختصاص می دهد . به طوریکه رسانه ها به مراتب نقش ابزار تبلیغات سیاسی دولتها را باز ی می کنند. آنها با دفاع از سیاست خارجی و با انگاره سازی وارزش سازی ، القاء پیام و برجسته سازی نسبت به مشروعیت بخشی به سیاست های حکومتی و رساندن پیامهای دست اندر کار ان دیپلماسی کشور به افکار عمومی جهانی، نقش توجیه گر افکار عمومی را در سیاست خارجی ایفا می نمایند. لزوم توجیه اقدامات دولتها برای افکار عمومی از یک سو وتاسیس و گسترش وفعال سازی رسانه های مردم پایه ( شبکه های اجتماعی ) ازسوی دیکر همه شکل نوین وجدیدتری از دیپلماسی را خلق کردند که در گفتمان سیاسی به آن " دیپلماسی رسانه ای " گفته می شود در این میان دولت انگلیس به عنوان اولین کشور ی که به قدرت رسانه توجه وافر نموده است وهم اکنون به عنوان عضو اتحادیه اروپا و بازیگر فعال در عرصه ی بین المللی به دلیل فقدان قدرت سخت کافی یا دشواری به کارگیری این قدرت سخت در قالب دیپلماسی سنتی برای تاثیر گذاری بر اهداف خود به دنبال گسترش این هنجارها وارزشهاست ولذا ماهیت نرم افزاری موجب شده است تا این کشور در سیاست خارجی خود از راهکارهای ارتباطات مردمی و تاثیر گذاری بر افکار عمومی بیشتر بهره گیرد در این پایان نامه هدف بررسی جایگاه دیپلماسی رسانه ای در سیاست خارجی انگلیس در قبال جمهوری اسلامی ایران می باشد ودراین مسیر از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است تا با استفاده از منابع مختلف بتوانیم به این نتیجه برسیم که دیپلماسی رسانه ای تا چه حدی در سیاست خارجی انگلیس در قبال جمهوری اسلامی ایران نقش دارد و چگونه انگلیس با هدف تقویت قدرت نرم و تاثیر گذار ی بر افکار عمومی جایگا ه دیپلماسی عمومی خود را در قبال ایران تقویت نموده و باعث پیشبرد منافع ملی خود در قبال ایران گردیده است .