نقش مدیران و رهبران در تغییر و تحولات بنیادی در سازمان اجتناب ناپذیر است. مدیریت و رهبری یکسان نیستند. مدیریت برای نفوذ بر دیگران متکی بر قدرت مقام رسمی است , در حالی که رهبری از یک فرآیند نفوذ اجتماعی ناشی می شود. رهبران فرهنگ سازی می کنند و نقش اساسی آنان اثر گذاری بر دیگران است به نحوی که هدفهای از پیش تعیین شده را مشتاقانه دنبال کنند, در حالی که مدیران ملزم به انجام وظایف برنامه ریزی, سازماندهی .... و کنترل هستند. بنیس و نانوس تفاوت بین رهبری و مدیریت را اینگونه بیان کرده اند: "در واقع رهبری راه یابی و مدیریت راهبری است. رهبری درباره انجام کارهای درست و مدیریت درباره درست انجام دادن کارها است."با توجه به توضیحات فوق, اکنون می توان دلایل, انگیزه ها و اهداف سازمانها را در روی آوردن به تغییرات بنیادی و نقش رهبران تحول آفرین در این زمینه مورد بررسی قرار دارد.رهبران تحول آفرین به آن دسته از رهبرانی اطلاق می شود که در صددند تا با خلق ایده ها و چشم اندازهای جدید، مسیر تازه ای از رشد و شکوفایی را فرا روی سازمان ها قرار دهند و با ایجاد تعهد و اشتیاق وافر در بین مدیران و کارکنان ،اعضای سازمانی را برای ایجادتغییرات بنیادی و تحول درارکان و شالوده سازمان به منظور کسب آمادگی ها و توانمندی های لازم جهت حرکت در مسیر جدید و فتح قله های بالاتری از عملکرد آرمانی بسیج نمایند