لوبیا چیتی در مناطق نیمه خشک که در آن آب آبیاری محدود است کشت می¬گردد. انتخاب ژنوتیپ¬های متحمل به تنش خشکی و تیمار بذر می¬تواند نیاز آبی این محصول در چنین مناطقی را کاهش دهد. بنابراین، دو آزمایش به¬منظور بررسی اثرات رژیم¬های آبیاری و هیدروپرایمینگ روی لوبیا چیتی در سال 1392-1391 به¬صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی در فریدونشهر انجام شد. در آزمایش اول، اثر سه رژیم آبیاری (آبیاری بعداز50، 100 و 150 میلی¬متر تبخیر از تشتک کلاس a) و ده ژنوتیپ لوبیا چیتی (21193ks-، 21191ks-، 21189ks-، 10e، 9e، صدری، تلاش، توده¬های محلی خمین، اقلید و فریدونشهر) روی عملکرد و اجزای عملکرد و کیفیت دانه و در آزمایش دوم، ژنوتیپ 21193 ks- برای دو ساعت پرایم و تحت سه رژیم آبیاری ( آبیاری بعداز50، 100 و 150 میلی متر تبخیر از تشتک کلاس a) مورد بررسی قرار گرفتند. عملکرد دانه، اجزای عملکرد، ارتفاع بوته و پروتئین دانه توسط رژیم¬ های آبیاری و ژنوتیپ تحت تاثیر قرار گرفت. عملکرد دانه، اجزای عملکرد، ارتفاع بوته، به جز پروتئین دانه در شرایط تنش کاهش یافت. بیشترین افزایش عملکرد دانه در ژنوتیپ 21191ks- (2319 کیلوگرم/هکتار) درحالی¬که کمترین عملکرد در ژنوتیپ اقلید (1700 کیلوگرم/هکتار) بدست آمد. بیشترین عملکرد در سطح آبیاری اول (1i) در حالی¬که کمترین عملکرد در سطح آبیاری سوم (3i) به¬دست آمد. با این حال، اثر متقابل بین رژیم¬¬های آبیاری و ژنوتیپ روی عملکرد دانه معنی¬دار بود. بالاترین عملکرد دانه در ژنوتیپ 21191ks- در سطح آبیاری اول (1i) در حالی که کمترین میزان در ژنوتیپ صدری در سطح آبیاری سوم) 3(i مشاهده شد. نتایج نشان داد که در شرایط تنش و بدون تنش ژنوتیپ¬های لوبیاچیتی مقاوم به خشکی انتخاب شوند. هیدروپرایمینگ اثر معنی¬دار روی بسیاری از صفات اندازه¬گیری شده به¬جز عملکرد بیولوژیک و در صد پروتئین دانه نداشت.