هیپوگلیسمی از جمله شایعترین اختلالات اندوکرین در بین نوزادان تازه متولد شده محسوب می گردد که بر اساس برخی گزارشات تا 41 درصد از نوزادان دچار هیپوگلیسمی خفیف و 11 درصد مبتلا به هیپوگلیسمی متوسط می باشند که این میزان ها در نوزادان پره ترم و low birth weight بالاتر نیز می باشد. این اختلال از آنجایی که همراه با عوارض مختلفی مانند تشنج و مشکل های مغزی و تکاملی ناشی از آن در کودک می باشد و می تواند سبب ایجاد مشکلات عدیده ای برای کودک در آینده گردد، نیاز به شناسایی به موقع و دقیق دارد تا بدین وسیله بتوانیم از عوارض آن با انجام اقدامات درمانی به موقع بکاهیم که باز هم اهمیت این امر در نوزادانی که کم وزن یا نارس هستند، در قیاس با سایر نوزادان بیشتر نیز می باشد. بر همین اساس بر آن شدیم تا در این مطالعه به بررسی پروتکل های قند خون اطفال در بیمارستان های وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی و مطالعه تطبیقی با guideline های معتبر بپردازیم. خلاصه روش اجرا در 10 خط در این مطالعه مقطعی، 100 کودک دچار هایپوگلیسمی مراجعه کننده به بیمارستانهای دانشگاه آزاد در شهر تهران شامل جواهری، بوعلی و امیرالمومنین به صورت در دسترس اننخاب می شوند و وارد مطالعه می گردند و پروتکل های استفاده شده جهت نرمال شدن سطح قند خون در آنها مورد ارزیابی قرار گرفته و میزان همخوانی آنها با استانداردهای بین المللی معتبر تعیین می شود.