پژوهش حاضر ، تبیین جشن ها و آیین ها در شاهنامه فردوسی با رویکردی جامعه شناختی است. این تحقیق سه هدف را دنبال می کند: 1- شناخت جشن ها ومراسم در ایران باستان 2- بررسی تاثیری که این جشن ها بر جامعه داشته اند و تاثیری که جامعه بر برگزاری این جشن ها داشته است. 3- این جشن ها ، با چه هدف و منظوری برگزار می شده اند. جشن ها و مراسمی چون: جشن های ماهیانه و گاهنبارها و جشن هایی چون نوروز و مهرگان و سده و یلدا و سوری، و جشن های ازدواج ، تولد، تاجگذاری از شاهنامه استخراج گردیده است. چارچوب نظری اصلی مورد استفاده برای تحلیل جشن های عنوان شده در اشعار شاهنامه بازتاب فکر براساس نظریه های لوسین گلدمن است، همچنین نوع تحقیق به شیوه توصیفی – تحلیلی و روش کار به صورت کتابخانه ای صورت پذیرفته است.