اگر چه مفهوم شهروندی از مباحث مطرح شده در دهه اخیر و بویژه سالهای گذشته بوده و از سوی دیگر بسیاری از سازمانها و نهادهای مختلف دولتی و غیردولتی همچنان روی این مباحث تأکید دارند لیکن این مهم نه تنها در عمل چندان تحقق نیافته و مشکلات فراوان دارد. بلکه حتی در حوزه نظری نیز پژوهش چندان جامعی در مورد آن صورت نگرفته است. از سوی دیگر موضوعات مرتبط دیگر همچون جامعه مدنی، دموکراسی، تکثرگرایی، کیفیت زندگی، عدالت اجتماعی، مشارکت مردمی، شهروند محوری، مدیریت غیرتمرکز و پاسخگو، دارای ابعاد اجتماعی، فرهنگی و کالبدی بسیار زیادی بوده و مورد توجه رشته های مختلف از جمله حقوق، جامعه شناسی، برنامه ریزی شهری، علوم سیاسی، مدیریت شهری، شهرسازی و معماری می باشد. لذا اغلب پژوهش ها و مطالعات انجام شده از سوی پژوهشگران رشته های مذکور ابعاد خاصی از این موضوع را مدنظر داشته اند. باتوجه به تاریخ تحولات کشور ایران و حکومت پادشاهان و سلسله حاکمان در ایران اسلامی و بی توجهی به خواست و نظر شهروندان در گذشته در خصوص تحقق اصول پایدار شهروندی در جامعه ایران چالش های فراوانی پیش روی کشور بوده و همواره حاکمان با زور و فشار در صدد اجرای فرامین خود بوده واز توجه به حقوق اولیه شهروندی امتناع نموده اند با این اوصاف و باتوجه به اصول مسلم حقوق شهروندی به چالشهای اساسی مفعوم شهروندی در سیر تاریخی قانون شهرداریها در کشور ایران پرداخته میشود. در این پایان نامه بر آن هستیم که جایگاه حقوق شهروندی در قانون شهرداریها که مصوبه دهه چهل می باشد بررسی نمائیم و مشکلات آن را احصاء تا بتوانیم پیشنهاداتی در راستای حل این موضوع ارائه دهیم.