تایپوگرافی فارسی عربی، با وجود پیشرفت های زیادش در سال های اخیر، هنوز از سردرگمی طراحان بین اصول خوشنویسی قدیم و اصول تایپوگرافی جدید رنج می برد. پژوهش حاضر، با روش تطبیقی مقایسه ای و با هدف کنکاش در این اصول و شناخت تفاوت ها و شباهت های آن انجام شده?است؛ با این امید که در نتیج? این شناخت، بتوان به روشی جامع برای آموزش و فعالیت در این حوزه دست یافت. در این پژوهش، تایپوگرافی لاتین با سابقه ای طولانی و طیفی وسیع از قلم های طراحی شده، با تایپوگرافی فارسی عربی با سابقه ای اندک و قلم های اولیه ای که طراحان غربی طراحی و تولید کرده اند، قیاس می شود. هدف از پژوهش، یافتن شباهت ها و تفاوت هایی است که می توان ازطریق آن، به اصولی مشخص برای طراحی تایپوگرافی فارسی عربی دست یافت. در ابتدا، پیشین? خطوط اولیه، بررسی و به ریش? مشترک این دو سیستم نوشتاری اشاره خواهد شد؛ آن گاه، در دو بخش مجزا، خوشنویسی و تایپوگرافی لاتین و فارسی عربی بررسی می شود و درنهایت، پس از دسته?بندی اصول، میان آن ها مقایسه انجام می شود. در این پژوهش، رابط? بین خوشنویسی فارسی عربی با تایپوگرافی بررسی شده?است، همچنین اصول خوشنویسی فارسی عربی با اصول تایپوگرافی لاتین مقایسه شده است. سعی بر این بوده است که مقایس? فرم حروف بین تایپوگرافی لاتین و فارسی عربی صورت نگیرد و هویت هرکدام از آن ها حفظ شود. این مقایسه، بر آن نیست که یکی از این دست? اصول و قواعد را بر دیگری ترجیح دهد. درنهایت، نیاز به دسته بندی ای احساس می شود که در آن، کاربرد و شخصیت قلم های فارسی عربی به خوبی مشخص باشد و طراح از ابتدای طراحی، کاربرد و شخصیت قلم خود را مشخص کرده و طراحی را آغاز کند؛ همچنین بازنگری در قلم های خوشنویسی، با وجود پیشرفت های تولید قلم های دیجیتال و با توجه به نیازهای دنیای امروز و سرعت انتقال اطلاعات، می تواند منجر به تولید قلم هایی به زیبایی قلم های خوشنویسی و با کاربرد مشخص و امروزی شود. واژگان کلیدی: تایپوگرافی، تایپ فیس، قلم، خوشنویسی، حروف چینی، طراحی حروف.