عفونت ادراری شایع ترین بیماری سیستم ادراری-تناسلی و یکی از مهم ترین عفونت های باکتریال در گروه سنی اطفال است. شیوع آن از 1/0% تا 1% در بین نوزادان و از 5% تا 11% در بین شیرخواران تب دار کمتر از 8 هفته متغیر می باشد. در سه ماهۀ اول زندگی، در بین پسرها به ویژه آن ها که ختنه نشده اند فراوان تر است. اهمیت عفونت ادراری در نوزادان از یک سو و فراوانی سپسیس در دورۀ نوزادی از سوی دیگر و این که چه ارتباطی بین این دو می تواند وجود داشته باشد انگیزه برای این تحقیق بوده اند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی نسبی عفونت ادراری در نوزادان مبتلا به سپسیس بستری در بخش nicu می باشد. در این مطالعه 300 نوزاد مبتلا به سپسیس که در بخش nicu بستری شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ملاک ورود بیماران در این مطالعه علایم و نشانه هایی شامل ناپایداری درجه حرارت، هیپوتانسیون، پرفیوژن کم با رنگ پریدگی و پوست مرمری، اسیدوز متابولیک، تاکی کاردی یا برادی کاردی، آپنه، دیسترس تنفسی، ناله، سیانوز، تحریک پذیری، لتارژی، تشنج، عدم تحمل خوراکی، دیستانسیون شکمی، زردی، پتشی، پورپورا و خون ریزی در نظر گرفته شد. تأیید تشخیص عفونت ادراری با آنالیز ادرار و کشت ادرار تعیین شد. در این مطالعه 300 نوزاد که میانگین سنی نمونه های مورد بررسی 40/6 ± 95/4 روز بود، 167 نفر (7/55%) پسر و بقیه 133 نفر (3/44%) دختر بودند. در این مطالعه 2 نوزاد (67/0%) مبتلا به عفونت ادراری بودند و بقیه 298 نوزاد (33/99%) مبتلا به عفونت ادراری نبودند. عامل عفونت در هر دو نوزاد ای-کلای بود. فراوانی نسبی عفونت ادراری در نوزادان دختر و پسر یکسان بود. فراوانی نسبی عفونت ادراری در نوزادانی که مادر آن ها در دوران بارداری سابقه مصرف دارو، بیماری و سابقه زایمان نوزاد نارس داشتند، بیشتر شد و اختلاف آماری معنی دار بین سن، سن زایمان، مدت بستری در nicu، جنس، نتیجۀ درمان، عوارض زایمانی نظیر پره اکلامپسی، اکلامپسی، فشار خون بالا، دیابت حاملگی و سابقه عفونت در دوران بارداری و سقط در مادر به دست نیامد. به نظر می رسد با توجه به این که یکی از علل مهم سپسیس دوران نوزادی، عفونت ادراری است باید نوزادان با علائم سپسیس از نظر عفونت ادراری مورد بررسی قرار دهیم.