به عنوان یک گروه مهم از ترکیبات، شیف بازها و کمپلکس های آنها مورد توجه زیادی در طیف گسترده ای از رشته ها قرار گرفته اند، که این امر به علت کاربردهای مختلفشان و به سبب ویژگی های خاص آنها مانند تهیه ی آسان، تنوع ساختاری، تنوع در کوئوردینه شدن، پایداری حرارتی، فعالیت های بیولوژیکی و ویژگی های کاتالیزری آنها می باشد. در این پروژه یک شیف باز جدید بر پایه ی تیازول، به صورت واکنش تراکمی 2-هیدروکسی-1- نفتالدهید با بیس ]2- آمینو 4- فنیل 5- تیازول[ دی سولفاید سنتز شد. شیف باز سنتز شده به وسیله ی برخی روش های طیف سنجی مانند 1h nmr ، 13c nmr و ft-ir و همچنین تجزیه ی عنصری مورد بررسی قرار گرفت. سپس بلورهای این شیف باز در حلال تولوئن بدست آمده و ساختار مولکولی آن توسط دستگاه x-ray ثبت گردید. داده های بلورشناسی این شیف باز نشان می دهد که این ترکیب در سیستم مونوکلینیک متبلور شده و دارای گروه فضایی c2/c می باشد. نمودار انباشتگی این مولکول پیوندهای هیدروژنی درون مولکولی o?h…n را نشان می دهد. این ترکیب دارای محور دوران مرتبه دو می باشد که از وسط پیوند s?s عبور می کند. طول پیوند s?s در این ترکیب برابر ? 097/2 و طول پیوند c=n برابر ? 297/1 است که در توافق خوبی با مقادیر گزارش شده برای شیف بازهای مشابه می باشد. از این شیف باز به عنوان لیگاند برای تهیه برخی از کمپلکس های فلزی مانند نیکل و اورانیل استفاده شد. این کمپلکس ها نیز توسط برخی روش های طیف سنجی مانند 1h nmr، 13c nmr، ft-ir، uv-vis و tga-dta مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از داده های بدست آمده از طیف سنجی های فوق، ساختارهای پیشنهادی برای کمپلکس های نیکل و اورانیل ارائه گردید که در آن محیط پیرامون فلز مرکزی به ترتیب به صورت هشت وجهی و دوهرمی با قاعده پنج ضلعی می باشد و شیف باز به کار رفته به صورت لیگاندی چهاردندانه عمل می کند و بقیه ی محل های کئوردیناسیون توسط مولکول های حلال اشغال می شوند.