آلیاژسازی و تهیه نانوکامپوزیت ها از اصلی ترین روش ها برای جبران کمبود خواص مختلف مواد پلیمری می باشد. در این پروژه ارتقای خواص مکانیکی و حرارتی و همچنین بررسی خواص رئولوژیکی در اثر تهیه آلیاژ مد نظر بود. این مطالعه بر اساس تهیه آلیاژ از ماده زیست تخریب پذیر نشاسته و پلیمر پلی پروپیلن صورت گرفت. نشاسته ترموپلاستیک با افزودن 30% وزنی گلیسرین به نشاسته تهیه شد و آلیاژها در مقادیر 10، 20 و 30% وزنی نشاسته ترموپلاستیک تهیه شدند. آلیاژسازی کاهش خواص مکانیکی را نسبت به پلی پروپیلن خالص در پی داشت. در آزمون رئومتری نشانه هایی از ضعف سطح مشترک و برهم کنش ضعیف دو فاز مشاهده شد. این نتایج در مشاهدات مربوط به مورفولوژی هم دیده شد. همچنین تهیه آلیاژ باعث مقاومت حرارتی اجزا نسبت به نمونه خالص آن اجزاشد.