پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین نگرش به ریاضی و باورهای انگیزشی با نمره درس ریاضی و معدل کل دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه انجام شد. به این منظور تعداد 120 نفر از دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه شهرستان پاکدشت بصورت روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند . برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسش نامه مجزا از هم: 1)پرسش نامه استراتژیهای انگیزش برای یادگیری پنتریچ و دی گروت (1990). 2)پرسش نامه دانش آموزی مرکز بین المللی روند مطالعات ریاضی و علوم (تیمز، 2003)، استفاده شد. برای تحلیل دادها آزمون ضریب همبستگی،آزمون t مستقل و معناداری رگرسیون ، مورد استفاده قرار گرفت. یافته های پژوهش نشان داد: بین نگرش به ریاضی و باورهای انگیزشی و خرده مقیاس های باورهای انگیزشی با نمره درس ریاضی رابطه معنی دار وجود دارد. همچنین رابطه بین نگرش به ریاضی و معدل کل ونمره درس ریاضی معنی دار است. بین باورهای انگیزشی و معدل کل و نمره درس ریاضی نیز رابطه معنی دار یافت شد. بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر نگرش به ریاضی تفاوت معنی دار وجود ندارد. بین دانش آموزان دختر و پسر از نظر باورهای انگیزشی وخرده مقیاس های باورهای انگیزشی تفاوت معنی دار وجود دارد. بطوریکه در خرده مقیاس های خودکارآمدی و اضطراب امتحان در دانش آموزان پسر بالاتر از دانش آموزان دختر است اما میانگین ارزشگذاری درونی در دانش آموزان دختر بالاتر از دانش آموزان پسر است.