اطفال ونوجوانان درزمره اقشاربااهمیت جامعه هستندکه بزهکاری آن ها نیازمند اختصاص تدابیر ویژه ومجزا می باشد.در ایران قانون مجازات درارتباط با اطفال در قوانین قبل وپس از انقلاب نوسانات زیادی داشته است.لذاتوجه به تغییرات قانون مجازات اسلامی 1392در مقایسه با قوانین قبل،برای حمایت بیش تراز اطفال ونوجوانان اهمیت دارد.قانون مجازات فعلی با اختصاص دادن بخش ویژه به اطفال وایجادتغییراتی در برخورد با اطفال سوالاتی چند به ذهن می آورد از جمله این که،تحولات اساسی موجود در حوزه واکنش کیفری نسبت به بزهکاری اطفال در قانون مجازات اسلامی فعلی نسبت به قوانین سابق چیست؟چالش های نظام حقوقی ایران درقبال تعیین سن مسئولیت کیفری اطفال چه هستند؟ برای بسترسازی پاسخ های کیفری وغیر کیفری پیش بینی شده درقانون جدید چه موانع ومقتضیاتی وجوددارد؟رویکرد قانون مجازات فعلی نسبت به اطفال ونوجوانان یک رویکرحمایتی وترکیبی(فقهی وروانشناسانه)،از قوانین قبل وپس از انقلاب است.از مهم ترین تحولات صورت گرفته می توان به مواردی اشاره کرد.از جمله پلکانی شدن مسئولیت کیفری در تعزیرات وایجاد استثناهایی درمجازات حدود برای برداشتن مسئولیت کیفری از اطفال وهم چنین در نظر گرفتن پاسخ های غیر کیفری وتخفیف یافته برای آن هاست.در این پژوهش تلاش نگارنده بر این است که نشان دهد؛ درقانون تلاش شده به اسناد بین المللی نزدیک.وتا حدامکان اطفال راازمجازات های خشن هم چون زندان دور کند تادر حال حاضر علاوه بر وارد آمدن کم ترین آسیب واصلاح آنان،سازگاری آنان با جامعه افزایش یابد به هرحال به نظر می رسد با وجود این که سیاست جنایی ایران این روزها با شتاب بیش تری به سمت شناسایی تدابیر حمایت گرانه نسبت به بزهکاران گام برداشته است،اما تا مطلوب شدن وضعیت حقوق کیفری کودکان ونوجوانان فاصله وجود دارد.