شهر محل زندگی و ارتباط انسانها با یکدیگر است. این ارتباط در فضایی به نام پیاه رو حیات اجتماعی شهر را رقم می زند و هر چه قدر که این فضا ایمن، روشن، زیبا، متنوع، و متباین باشد حیات اجتماعی شهر قویتر، واضح تر و پایدار تر خواهد بود. مسیرهای پیاده به عنوان بهترین بستر حیات شهری مطرح می باشند متناسب با میزان مطلوبیت پیاده راه ها از حیث ایمنی و کاربری موجود در آنها، می تواند محلی باشند که شهر در آنها به نمایش در می آید. در واقع پیاده راه ها حضور طولانی تر مردم در محیط شهری را فراهم می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی امنیت پیاده روه ها با مشارکت شهروندان شهر زابل می باشد. در این پژوهش روش تحقیق، توصیفی ـ تحلیلی مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی، بررسی های میدانی و مصاحبه بوده. جامعه آماری تحقیق مورد نظر گروه سنی 15 تا 65 سال، یعنی گروه بزرگسالان را شامل می شود. این گروه سنی نه تنها از نظر جمعیتی فراوانی بیشتری را در بر می گیرند بلکه از نظر اجتماعی دارای استقلال بیشتر در ارتباط و رفت و آمدها هستند و با جامعه بیشتر سرو کار دارند، چه از روی اجبار مانند رفتن به سرکار یا مدرسه، چه از روی گزینشی مانند قدم زدن در پیاده روها یا خرید کردن. بنابراین این گروه سنی قابلیت درک بهتری از محیط و پیرامون خود را دارند. تجزیه و تحلیل اطلاعات با نرم افزار spss صورت گرفته است با استفاده از آزمون t استیودنت مشخص شده شاخص های تامین امنیت با میانگین 18/38 از حد متوسط که 42 می باشد کمتر است پس شاخص ها ی مورد بررسی در کاهش امنیت تأثیرگذار می باشند. همچنین با استفاده از برگزاری جلسات pua مشخص شد که با افزایش مشارکت شهروندان، حس تعلق خاطر افراد به فضا و مکان زندگی شان افزایش یافته در نتیجه سعی در تامین بیشتر امنیت می کنند.