پیش بینی رفتار فازی مواد چه در حالت خالص و چه در حالت مخلوط در دماها و فشارهای گوناگون همواره یکی از دغدغه های محققین و پژوهش گران بوده است. معادلات حالت ابزار پژوهش گران برای این پیش بینی ها می باشد. در این پژوهش مقایسه رفتار فازی بین معادله پنگ رابینسون و یک عضو از خانواده saft به نام spc-saft برای مواد خالص گوناگون و همچنین برای مخلوط ها انجام گرفته است. مواد خالص مورد بررسی قرار گرفته عبارتند از: متان، پروپان، نرمال بوتان، نرمال هگزان، نرمال هپتان، نرمال دکان، دی اکسیدکربن و هیدروژن سولفید. در انتخاب مواد تلاش شده است ماده های مختلف با خواص گوناگون مورد ارزیابی قرار گیرند. به همین دلیل علاوه بر هیدروکربن ها، گازهای دی اکسیدکربن و هیدروژن سولفید نیز در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته اند. در حالت مخلوط نیز علاوه بر مخلوط های هیدروکربنی مانند: مخلوط متان و نرمال بوتان، مخلوط متان و نرمال هپتان، مخلوط متان و نرمال دکان و مخلوط متان و نرمال هگزادکان، مخلوط های تجمعی آب و دی اکسیدکربن و همچنین مخلوط آب و هیدروژن سولفید نیز مورد توجه بوده اند. در اینجا نیز تلاش در راستای انتخاب مخلوط هایی با خواص متفاوت بوده است. از نتایج چنین برمی آید که چه در ماده خالص و چه در مخلوط معادله پنگ رابینسون در پیش بینی رفتار فازی مواد ضعیف تر از معادله saft عمل می کند ولی در مخلوط های هیدروکربنی این ضعف قابل توجه نیست در حالی که در پیش بینی رفتار فازی مخلوط هایی که یکی از دو جز آن ماده تجمع پذیر آب می باشد این ضعف محسوس تر است. معادله پنگ رابینسون مخلوط متان و نرمال بوتان را با میانگین خطای 10/5% در دو فاز مایع و بخار و معادله spc-saft با میانگین خطای دو فاز 3/8 % پیش بینی می کند در حالی که مخلوط آب و دی اکسیدکربن با میانگین خطای دو فاز 42/8 % توسط پنگ رابینسون و با میانگین خطای دو فاز 5/7 % توسط spc-saft پیش بینی می شود. همچنین معادله spc-saft در پیش بینی رفتار فاز مایع مخلوط ها در مقایسه با فاز بخار آن ها بهتر و دقیق تر عمل می کند.