ارتباط فرم ومحتوا ودرک جایگاهشان واینکه هرکدام باتوجه به کاربردشان تاچه اندازه می تواند مورد توجه باشد می تواند در شناساندن آثار بزرگ ادبی کمک فراوانی نماید. صورت و معنا اگر چه به تنهایی قابل توصیف و بررسی می باشند و باتوجه به جایگاهشان تجزیه و تحلیل می شوند اما چنان به هم وابسته هستند که لازم وملزوم یکدیگرند از طرف دیگر جریان های مختلف شعر وادب فارسی در هر روزگار نقش بسزایی در شکل محتوایی آن داشته و توانسته است با بهره گیری از عناصر زبانی دریچه ای به سوی حکمت ومعرفت بگشاید. رساله ی قشریه نوشته ابو علی دقاق قشیری و معارف سلطان العلما دو نمونه از آثار بزرگ عرفانی در دوره ی مختلف زبان فارسی است که از تاثیر گذارترین آثار در حوزه ی عرفان بشمار می روند بررسی تحلیلی و محتوایی این دو اثر و چگونگی ارتباط فرم وساخت این اثر با محتوای آنها و سپس مقایسه ی ساختاری و محتوایی این دو اثر بایکدیگر هدف اصلی این پژوهش است تا بتواند با نتایج بدست آمده از این پژوهش دلیل تأثیر گذاری این آثار را در ادبیات فارسی آشکارتر نمود.