کاهش دادن صدمات ناشی از تنش خشکی در گیاه با استفاده از کودهای بیولوژیکی مانند باکتری محرک رشد، اسید سالیسیلیک و بهبود عوامل فیزیولوژیکی و بالطبع بالا بردن میزان عملکرد گیاه در مناطق خشک و نیمه خشک از مدیریت های ضروری در کاهش تنش خشکی در گیاهان از جمله گیاه نعناع سبز می باشد. از این رو آزمایشی در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی شامل سه سطح تنش خشکی،80 درصد ظرفیت زراعی به عنوان شاهد، 60 درصد ظرفیت زراعی و 30 درصد ظرفیت زراعی، کود زیستی (تلقیح و عدم تلقیح) و سالیسیلیک (صفر به عنوان شاهد و 1 میلی مولار) در سه تکرار انجام گردید. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که سطوح مختلف خشکی، اسید سالیسیلیک، باکتری محرک رشد (bacillus 1732) و اثر متقابل آن ها بر رشد و نمو گیاه نعناع موثر بودند. اعمال تنش خشکی سبب کاهش برخی صفات اندازه گیری شده گردید، در حالی که میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (کاتالاز، گایاکول پروکسیداز، آسکوربات پروکسیداز) افزایش یافت. کاربرد باکتری (bacillus 1732) و اسید سالیسیلیک به تنهایی باعث افزایش صفاتی مانند رنگدانه های فتوسنتزی، هیدرات های کربن، پرولین، فلاونوئیدها، فنول کل و کاهش میزان خسارت اکسیداتیو گردید. اثر متقابل باکتری و اسید سالیسیلیک در تمامی صفات به جز کارتنوید، هیدرات کربن و آنزیم های آنتی اکسیدانی معنی دار گردید. مطالعه بیان ژن لیمونن هیدروکسیلاز به روش qreal time pcr صورت پذیرفت.نتایج نشان داد که اثر متقابل سه تیمار بر روی بیان ژن در سطح 5 درصد معنی دار بود. با توجه به مشاهدات این تحقیق می توان نتیجه گرفت که استفاده از باکتری (bacillus 1732) و اسید سالیسیلیک راهکاری مناسب به منظور افزایش مقاومت گیاه در برابر تنش خشکی است.