روزانه میلیون ها سهم در بازار بورس معامله می شود. بررسی عوامل تاثیر گذار بر تعداد این معاملات که از آن به عنوان حجم معاملات یاد می شود، همواره مورد توجه سرمایه گذاران و تحلیل گران بوده است. مهم ترین منبع اطلاعاتی مورد استفاده برای این منظور، شاخص های مالی شرکت ها می باشد که شامل شاخص های سودآوری، شاخص های نقدینگی، شاخص های بدهی، شاخص های کارایی و شاخص های بازار سهام می شوند. هدف این تحقیق، بررسی اثر این شاخص های مالی بر حجم معاملات در 67 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1388 تا 1392 می باشد. برای این منظور با استفاده از آزمون رگرسیون چندگانه سلسله مراتبی برای بررسی فرضیه ها، رابطه ی بین هر یک از نسبت ها با حجم معاملات به همراه متغیرهای کنترلی (سال، صنعت، نرخ تورم و نرخ ارز) مورد بررسی و بر اساس سطح معناداری مورد آزمون قرار گرفت. سپس بر اساس ضریب تعیین در هر گروه از فرضیه ها، تأثیرگذارترین ها شناسایی شد و در پایان بر روی منتخب ها یک رگرسیون کلی انجام گردید. نتایج این پژوهش نشان می دهد که شاخص های نقدینگی و کارایی ارتباط معناداری با حجم معاملات دارند. همچنین نتایج نشان می دهد که از بین تأثیرگذارترین نسبت های هر شاخص، نسبت سرمایه در گردش بیشترین تاثیر را بر حجم معاملات سهام شرکت دارد. در ضمن از بین متغیرهای کنترل، سال، صنعت و نرخ ارز اثر معناداری در آزمون های این پژوهش داشتند، که اثر آنها کنترل و حذف گردید.