در روش های متعارف طراحی ساختمان ها ، نحوه توزیع بار جانبی در ارتفاع سازه معمولا با استفاده از پاسخ دینامیکی خطی تعیین می گردد ، این در حالیست که سازه در حین وقوع زلزله های قوی جابجایی های بزرگی خواهد داشت و پاسخ خطی نشان دهنده رفتار واقعی سازه در هنگام زلزله نخواهد بود بنابر این استفاده از الگوی بار جانبی پیشنهاد شده توسط آیین نامه های طراحی لرزه ای متضمن استفاده بهینه از مصالح سازه ای بکار رفته در طراحی سازه نمی باشد. هدف از این رساله ارائه یک روش عددی برای طراحی بهینه قاب های خمشی فولادی تحت تحریک زلزله بر مبنای عملکرد می باشد که از تئوری تغییر شکل های یکنواخت برای یکسان سازی پارامتر های عملکردی استفاده بعمل آمده است که در آن مصالح سازه ای به تدریج از بخش های قوی سازه به بخش های ضعیف تر منتقل می گردند تا زمانی که به یک تغییر شکل یکنواخت در سازه دست یابیم . برای این منظور قاب های 3 ، 5 ، 7 ، 10 ، 15 طبقه تحت تحریک 5 زلزله متفاوت آنالیز تاریخچه زمانی شده و به تدریج بهینه می شوند و نشان داده می شود که این قاب های بهینه شده نسبت به قاب های طراحی شده بروش های متعارف طراحی، دارای عملکرد لرزه ای بهتر و همچنین وزن کمتر می باشند.