هیدروژل پلیمری آبدوست با شبکه سه بعدی است که به دلیل اتصال های عرضی موجود در ساختار خود نامحلول در آب است ولی قادر به جذب و نگهداری آب تا حجم تعادلی، بدون تغییر شکل می باشد. هیدروژل های نانو کامپوزیت شامل وارد کردن مواد نانو ذره ای مختلف در انواع ماتریکس های هیدروژل می باشد که روش آسان و مستقیم جهت ارتقاء خواصی مانند خواص مکانیکی هیدروژل می باشد. هدف ما از این کار پژوهشی تهیه ی هیدروژل های نانو کامپوزیت بر پایه ی ‍ کیتوسان با استفاده از نانوذراتی مانند نانوذرات نقره، اکسید مس و اکسید روی و بررسی کاربرد آنها به عنوان حامل های دارویی می باشد. خصوصیات و ساختار هیدروژل¬های نانوکامپوزیت تهیه شده با استفاده از تکنیک¬های ft-ir، xrd، sem بررسی شد. همچنین رفتار تورمی و فعالیت آنتی باکتری هیدروژل¬های نانوکامپوزیت مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت کاربرد آن ها به عنوان حامل دارو بررسی شد. نتایج حاصل از xrd و sem تشکیل نانوذرات را نشان داد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی نشان داد که نانوذرات با اندازه ?? تا ?? نانومتر به طور یکنواخت در شبکه هیدروژل پخش شده اند. بررسی خاصیت آنتی باکتری هیدروژل¬های نانوکامپوزیت نشان دهنده موثرتر بودن نمونه¬های حاوی نانونقره و اکسید مس در برابر باکتری گرم مثبت s. aureus نسبت به باکتری گرم منفی e. coli است. نتایج رفتار تورم نشان می¬دهد که میزان جذب آب هیدروژل¬ها تحت تاثیر ¬ph محیط و درصد نانوذرات می ¬باشد. با بررسی پروفایل رهایش دارو از هیدروژل¬های نانوکامپوزیت و هیدروژل خالص مشاهده شد که میزان رهایش در هیدروژل¬های نانوکامپوزیت کمتر می-باشد و با افزایش درصد نانوذرات میزان رهایش کمتر شد.