منابع آبی محدود و نیاز روز افزون بشر به آب و عدم توزیع یکنواخت ریزش های جوّی و از طرفی آلودگی منابع آب، عامل بحران آب در سال های آتی خواهد بود. در این میان بهره برداری صحیح و اصولی از منابع آب به علت عدم توسعه مخازن به دلیل محدودیت های اقتصادی و زیست محیطی که با تأمین اهداف در کوتاه مدّت و توسعه پایدار در درازمدّت همراه باشد یکی از مهم ترین دغدغه های محققّین علوم آب می باشد. در این تحقیق نیز تلاش شده است گامی هر چند کوچک در این راستا برداشته شود. در این مطالعه، سیاست بهره برداری استاندارد (sop)، مدل برنامه ریزی پویای معیّن (ddp) و الگوریتم ژنتیک (ga) برای استخراج قاعده بهره برداری بهینه از مخزن سد سهند با توابع خسارت تک هدفه و چندهدفه به کار گرفته شده است. شبیه سازی برای یک دوره آماری 43 ساله از داده های ورودی به مخزن سد سهند انجام شد. عملکرد دو مدل با معیارهای کارایی اعتمادپذیری زمانی و کمّی، برگشت پذیری، آسیب پذیری و درصد کنترل سیلاب با یکدیگر و سیاست بهره برداری استاندارد بررسی شده است. نتایج حاصل بیانگر عملکرد موفقّ الگوریتم ژنتیک در مقایسه با مدل ddp و سیاست sop با میانگین آسیب پذیری حداکثری به ترتیب برابر 4603/0،6248/0 و 7058/0 در توزیع زمانی آب مخزن سد سهند در دوره های متفاوت و توزیع کمبودها در ماه های سال شده است و به این ترتیب باعث کاهش خسارات شدید در مواقع بحرانی مانند بروز پدیده خشکسالی شده است. در مقایسه توابع هدف، تابع تک هدفه و چندهدفه با اعتمادپذیری کمّی 9494/0، 9206/0 و برگشت پذیری 2424/0، 4567/0، عملکرد تابع چندهدفه به علت در نظر گرفتن اهداف متعدّد بهره برداری بهتر بوده که حاکی از لزوم توجّه به همه اهداف احداث مخزن در بهره برداری می باشد.