این پژوهش به مطالعه مشخصه های ارتباطات گروهی در کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز می پردازد. کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز در سال 1376 توسط تعدادی از فارغ التحصیلان دانشگاهی در این شهر تأسیس گردید. پس از گذشت سه یا چهار سال از تاسیس این کانون تعداد مخاطبان ثابت جلسات هفتگی این مجموعه که از اقشار مختلف اجتماع بودند و اکثریت آن را جوانان تشکیل می دادند، به هزاران نفر رسید. این پژوهش درصدد پاسخ به این سوال است که «مشخصه های ارتباطات گروهی در کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز چیست؟» و بدین منظور برخی از گروه های کانون با روش مردمنگاری مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های اولیه ی پژوهش از طریق مصاحبه ساختار نیافته با مسئولان کانون، مشاهده مشارکتی، مصاحبه مردمنگارانه و مطالعه اسناد، به دست آمد و برای تحلیل این داده ها از روش تحلیل مضمونی کمک گرفته شد. مشخصه های ارتباطات گروهی حاصل از تحلیل داده ها با عناوینی چون گروه کوچک، گروه در گروه، صمیمیت گروهی، طلبه- دانشجو، هنجارهای رویه ای، نوجوان- جوان، هویت هیئتی، سیف، کافه تجدد و معانقه نامیده شدند. مشخصه نهایی حاصل از تحلیل ها و تفسیرهای این پژوهش را باید «فروپاشی دائم مرزهای گروه کوچک در هیئت» نامید، بدین معنا که به دلیل ابهام در مرزهای هویتی گروه های کوچکی که در دل هیئت به وجود آمده اند، باید شاهد ظهور و انحلال دائمی این گروه ها، در کانون فرهنگی رهپویان وصال شیراز بود.