امروزه راهکار خصوصی سازی ترویج کشاورزی، به عنوان نمادی مکمل برای ترویج دولتی جایگاه قابل قبولی پیدا کرده است، به گونه ای که در دو دهه گذشته بسیاری از کشورها مراتبی از آن را به طور موفق تجربه نموده اند. هدف این تحقیق، بررسی نگرش کشاورزان بخش بیضاء نسبت به خصوصی سازی ترویج کشاورزی و تعیین تأثیر ویژگی های فردی و حرفه ای پاسخگویان بر نگرش آنان بوده است. پژوهش از نوع کاربردی و جامعه آماری آن شامل سه دهستان به نام های بانش، بیضاء (مرکزی) و کوشک هزار بود. نمونه گیری به روش طبقه‎ای تصادفی با انتساب متناسب انجام شد و حجم نمونه براساس فرمول کوکران به تعداد300 نفر تعیین گردید. برای رسیدن به این هدف از الگوی لاجیت استفاده شده است . در این تحقیق، افزایش احساس مسئولیت در کارکنان ترویجی و افزایش کیفیت خدمات ترویجی به عنوان اولویت های اول دیدگاه کشاورزان در راستای خصوصی سازی ترویج کشاورزی مطرح شدند و برقراری یک سیستم نظارتی جهت بازرسی و کنترل مراکز ترویجی خصوصی و تدوین چارچوب قانونی تعهدات بین کشاورز و بخش خصوصی را به عنوان اولویت های اول برای واگذاری این فعالیت به بخش خصوصی انتخاب نمودند. همچنین نتایج بررسی روابط بین ویژگی های شخصی کشاورزان با گرایش به خصوصی سازی کشاورزی نشان می دهد که بین متغیرهایی مانند سن کشاورزان، میزان تحصیلات، سطح زیر کشت، بکارگیری مکانیزاسیون کشاورزی، متوسط درآمد و نیاز به خدمات ترویجی با گرایش به خصوصی سازی ترویج رابطه معنی داری وجود دارد.