فضاهای عمومی شهری به عنوان ضرورت و سرمایه های اجتماعی برای تقویت یکپارچگی و همچنین ایجاد بستر مکانی کارکردهای اجتماعی ، موجب تسهیل روابط و پالایش ساخت اجتماعی می شوند . در ایران هنوز به نقش سازنده این فضاها در تعاملات اجتماعی و بهبود کیفیت زندگی انسان که همانا هدف اصلی پایداری اجتماعی است توجه کافی نمیشود .در قرن حاضر یکی از مفاهیمی که در همه زمینه¬ها (نه تنها معماری) بسیار تأثیرگذار بوده مفاهیم پایداری است. پایداری نگرشی است که از تغییر نگاه انسان نسبت به جهان متولد شده است. با توجه به مفهوم پایداری (حفظ و تداوم اعتبار و ارزش یک چیز، حفظ یک فرد یا جامعه، ذهن یا شیء از سقوط یا تسلی)و نقش مهم و اساسی مشارکت عموم برای دستیابی به جامعه¬ای پایدار،و پر کردن اوغات فراغت، ایجاد مکان¬های عمومی در شهرها ضروری به نظر می¬رسد. در میان فضاهای شهری، پارک موزه ها نوعی فضای ادراکی ونمادین هستند که با خصلتی نظام مند و ماهیتی مرکب،با زمان اجتماعی و فرهنگ جامعه پیوندی ناگسستنی داشته و می توانند نقش موثری را در ارتقا تعاملات اجتماعی و در نهایت پایداری اجتماعی ایفا کنند. از طرفی امروزه میزان امید به زندگی در کشور ما کاهش یافته و اکثر مردم آینده را تیره و تار می پندارند.یکی از علل اصلی این است که تا کنون قابلیتهایی ایجاد نکرده ایم ،که افراد ادراک فضایی و رفتار فضایی برای آینده مشخص و هدفمند را دنبال کنند . در پژوهش حاضر سعی شده است با طراحی فضایی که در آن مفهوم آینده به جای موضوعی شدن باز و آزاد گذاشته شده تا هر مخاطب برداشتی مختارانه را در ذهن خود داشته باشد خلاء های ذکرشده جبران شود.در همین راستا ابتدا با مطالعات کتابخانه ای به تعریف روشنی از مفاهیم مرتبط با موضوع پرداخته شده است و پس از رسیدن به چهارچوب نظری، از آن جاییکه یافته های پژوهش از طریق داده های آماری و یا کمی کردن حاصل نشده اند و با معانی، تعاریف، نمادها و توصیف ها سر و کار دارند، روش کیفی با رویکرد تفسیری/ طبیعت گرا به عنوان روش تحقیق انتخاب شده است و در ادامه برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده شده، سپس برای بررسی اولویت های عوامل موجود در پرسشنامه از آزمون آماری فریدمن استفاده شده است ،تا در نهایت بتوان پارک موزه ای طراحی کرد که با رعایت این عوامل از طریق ورود به ادراکات فرد و با ایجاد قابلیت های فضایی که بر ادراک موثر است،مفهومی آزادانه از آینده را در ذهن مخاطب ایجاد کند تا فرد بر اساس آن مفهوم بتواند نسبت به آینده رفتار خودش را تنظیم کند.