نوعی طنز تصویری که مولود شرایط اجتماعی است و هدف آن اصلاح است . منظور از اصلاح ، تجسم مشکلات و معضلات اجتماعی با زبان طنز به قصد برطرف ساختن آنها و حرکت به سوی کمال و سعادت جامعه است . این گونه طنز تلخِ تصویری آزادی آن را پیدا می کند که از بخشهای شاد و همه پسند برود سراغ عُریان کردن بخشی از ذهن ، روح و فکر که ممنوع و باورنکردنی است و بدینوسیله است که هنرمند عمق وابعاد مسائل را می شکافد و سپس به تصویر می کشد . این نوع نگرش و رویکرد در جامعه ، آگاهی فردی را از مَنظر و نگاه هنرمندانِ خالق آن به یک آگاهی جمعی تبدیل کرده و جوهر طنز آن در قدرت تفسیر بیمایگی ذهنی از طریق نمایش برخی اغراقهای جسمانی ، نهفته است . ایجاد دسترسی هر چه وسیع تر آحاد جامعه به این گونه طنز تصویری موجب غنای آگاهی و بیداری در زندگی آنان خواهد شد . هنرمندان این عرصه در راهی می روند تا پلشتی ها را بنمایانند تا مگر زیبایی و همواری میسر شود . آنها آثاری خلق میکنند که عرصه ی نمایش حماقتهای تاریخی است . زیرا که هنرمند بی عدالتی و مسخ شدگی انسان را به درستی رصد کرده و با تصاویر بُرنده اش قادر است نقاب از چهره ی متظاهران فرو اندازد .