در این مطالعه عوامل موثر بر میزان نوآوری صاحبان در صنایع تبدیلی و تکمیلی شهرستان کرمانشاه مورد بررسی قرار گرفت و تأثیر عوامل فردی، درون سازمانی و محیطی که بر نوآوری مدیران صنایع موثر هستند، در جامعه آماری مورد بررسی قرار داده شد. جامعه آماری عبارت از کلیه صاحبان و یا مدیران صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی در شهرستان کرمانشاه بود و 72 نفر از آنها با استفاده از جدول بارتلت (2001)، به عنوان افراد نمونه گزینش شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss19 استفاده شد. میزان آلفای کرونباخ نیز 86/0 به دست آمد. نتایج، نشان می دهد که 7/26 درصد از صاحبان میزان نوآوری پایین و20 درصد صاحبان میزان نوآوری نسبتاً پایین و 3/33 درصد میزان نوآوری متوسط و20 درصد میزان نوآوری زیاد داشتند. میزان نوآوری مدیران با سن، میزان سرمایه، ظرفیت تولید، رضایت از شغل رابطه منفی و معکوسی داشت. بین میزان نوآوری مدیران با میزان تحصیلات، شرکت در کلاس های آموزشی، تعداد و سن و مهارت کارکنان، سیاست ها و قوانین دولت رابطه ای دیده نشد. بین میزان نوآوری مدیران با میزان ریسک، بودجه تخصیص داده شده به بخش آموزش، مصرف اعتبارات در فعالیت های نوآورانه، پاداش به کارمندان، کنترل تجهیزسیستم ها، تعداد رقبا، فرصت نوآوری، دانش و اطلاعات دانشگاه، میزان استفاده از مشاوران، ارتباط با خریداران، مشتریان، رقبا و تولیدکنندگان مواد اولیه رابطه مثبت و معنی داری وجود داشت. نتایج آزمون من ویت نی و کروسکال والیس نشان داد که تفاوت معناداری بین گروه های مختلف جنسیتی و تحصیلی وجود ندارد، همچنین میانگین امتیاز متغیر نوآوری صاحبان صنایع صنعت،معدن و تجارت بالاتر از صاحبان صنایع جهاد کشاورزی است، بنابراین میزان نوآوری در صاحبان صنایع تبدیلی و تکمیلی که زیرمجموعه سازمان صنعت، معدن و تجارت هستند نسبت به مدیران صنایعی که زیرمجموعه وزارت جهاد کشاورزی بودند، بیشتر بوده است. همچنین نتایج رگرسیون بیانگر این بود که عوامل فردی، عوامل درون سازمانی و عوامل محیطی به ترتیب در میزان نوآوری مدیران تأثیر داشته اند.