دراندیشه دینی منعی از بکاارگیری زنادان دیاده نمیشاود،و ادلاه و نصاو شارعی بار جاواز بکارگیری زندان در موارد معدود دلالت می نماید.از انجایی که زندان باه منزلاه کیفار اسات و مجرم بودن زندانی محرز شده است این دلیل نمیشود که با زندانی هرگونه بخواهیم رفتار کنیم زیرا او نیز همانند سایر انسان ها دارای کرامت ذاتی است.در حقیقت مجازات زندان سلب ازادی رفت و امد فرد زندانی است نه سایر حقوق او.در شریعت نیز درباره رعایت حال زندانیان وحقوق انان مقرراتی تعیین شده است که این خود نشان میدهد که میخواهد انسانیت فرد زندانی را از نو بیدار کند.از جمله این حقوق حفظ ابرو و شخصیت فرد زندانی است.اسلام بارای حفاظ ابارو وشخصایت افاراد اهمیات زیاادی قایال اسات تاجاییکاه اباروی ماومن را برابار باا خاون وی میداند،کرامت ذاتی، اطلاق روایات، اصل شخصی بودن مجازات ها، قاعده لا ضرر،ضرورت وجود زندگی مسالمت امیز درجامعه،ترغیب به توبه و جرم پوشی و اصلاح و اعاده اعتبار یا بازگشت به جامعه و...از جمله مبانی حفظ ابروی زندانی هساتند.در قاوانین،از جملاه قاانون اساسای بارای رعایت این مهم راهکارهایی امده است. با همه اهتمامی که اسلام به حفظ ابروی افاراد دارد اماا در مواردی مانند قذف،شهادت به دروغ،زنا و... برای او حرمتی قایل نبوده و ریخاتن ابارو وی را جایز می شمارد.اهمیت موضوع به جهت ضارورت آبارو در اسالام و پایگااه اجتمااعی افاراد در جامعه به خصو زندانی است که پس از گذرانیدن دوران محکومیت به جامعاه باازمی گاردد. چنانچه هدف ما در این رساله اثبات حفظ آبروی زندانی است. روش انجام کار در این پایان نامه توصیفی است و روش تحقیق به شایوه ی کتابخاناه ای انجاام شده است. نتیجه ی حاصل از نگارش این موضوع ان است که طبق اطلاق ایات و روایات، آبروی زندانیان که مصداقی بر کرامت ذاتی انسان ها است باید درهمه ی مراحل دادرسی حفظ گردد.