آلودگی خاک به فلزات سنگین معمولا بر اثر فعالیت های صنعتی و معدن کاری ایجاد می شود. زدایش این آلودگی ها از نظر زیست محیطی از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. فروشویی زیستی در مقایسه با سایر روش های متداول، فرآیندی ساده، کارا و اقتصادی است. در این تحقیق توانایی زدایش فلزات سنگین توسط گونه های قارچی پنیسیلیوم کرایزوژنوم ptcc 5033 و پنیسیلیوم پرپروژنوم ptcc 5212 مورد بررسی قرار گرفته است. آزمایشات به طور پیوسته برای تخمین سینتیک رشد گونه های قارچی و تشخیص بازده زدایش فلزات سنگین انجام شده است. نتایج این آزمایشات نشان داد، زمانی که نسبت جرمی خاک به محیط کشت حاوی گونه های قارچی باشد، در غلظت 5% توسط گونه پنیسیلیوم پرپروژنوم به ترتیب، 91 %، 100 %، 93 % و 83 % و توسط پنیسیلیوم کرایزوژنوم 90%، 100 %، 93 % و 82 % روی، مس، کبالت و منگنز زدایش شد. در غلظت 5/7 % توسط پنیسیلیوم پرپروژنوم 89%، 97 %، 85 % و 82 % و توسط پنیسیلیوم کرایزوژنوم 86 %، 97 %، 85 % و 80 % روی، مس، کبالت و منگنز زدایش گردید و در غلظت 10 % نیز بازده زدایش توسط پنیسیلیوم پرپروژنوم 83 %، 94 %، 82 % و 81 % و توسط پنیسیلیوم کرایزوژنوم 85 %، 96 %، 84 % و 80 % روی، مس، کبالت و منگنز بود. همچنین خوسازی گونه های قارچی فوق در حضور فلزات سنگین مذکور نیز بررسی شده است. با توجه به نرخ قارچ در حضور فلزات مختلف و مقایسه آن با نمونه کنترل (عاری از فلز سنگین) می توان درجه سازش پذیری قارچ را تعیین نمود. با توجه به نتایج هر دو گونه قارچی سازش پذیری خوبی در مقابل فلزات سنگین دارا هستند. نتایج میکروسکوپ الکترونی عبوری روبشی (sem) نشان داد در طول فرآیند فروشویی زیستی صدمه ای روی سطح سلول زنده به جز دیواره نازکتر سلول، واکوئل های کوچکتر و غلظت سیتوپلاسم مشاهده نشده است.