اندوستاتین، پپتیدی است حاصل از برش پروتئولیزی کلاژن18، که یک مهارکننده درونزای رگزایی و رشد تومور می باشد.چندین فعالیت آنژیوژنزی از این پروتئین گزارش شده است همچون مهار مهاجرت، تکثیرسلولهای اندوتلیال وتشکیل رگهای خونی. اندوستاتین همچنین فعالیت فاکتور رشد اندوتلیال آوندی (vegf) که نفوذ پذیری آوندی را القا می کند را مهار می کند. گیرنده این مولکول در بدن مولکول اینتگرین می باشد. برخی از محققان پپتیدهایی را سنتز کردند که هز این پروتئین مشتق کی شوند. بعضی از این پپتیدها فعالیت آنتی توموری دارند و برخی خیر. نکته قابل توجه در مورد این پپتیدها این است که برخی از پپتیدهای فعال، فعالیتی بیش از مولکول اندوستاتین دارند. تحقیقات در این رابطه انجام شد شامل آنالیز سکانس ها وساختار ها می باشد. بطوری که با استفاده از نرم افزارهای بیو انفورماتیکی (amber 9, 3d dock, spdbviewer 4.1, chimera و ... ) و سرورهای اینترنتی خصوصیات این پپتیدها مشخص شد. نتایجی که از این تحقیقات به عمل آمد نشان داد که پپتید های فعال و غیر فعال از یک ناحیه به اینتگرین متصل می شوند. این الگوی اتصال، نشان می دهد که این پپتیدها به اینتگرین ویژگی سکانس ندارد بلکه اتصال وابسته به ساختار است و باید ساختار خاصی وجود داشته باشد که روی اینتگرین اثری را القا کرده و تغییرات کانفورماسیونی در آن ایجاد کند. از اینرو با توجه به نتایج می توان گفت که حضور اسیدهای آمینه باردار مثبت خصوصاً آرژنین رو توالی های اندوستاتینی در ایجاد اتصال موفق تأثیر بسزایی دارد.