در حال حاضر چندین روش برای اندازه گیری چربی زیرپوستی بدن در حوزه های بالینی وجود دارد ، مانند : magnetic resonance imaging(mri)، (computer tomography(ct، ultrasound imaging(us) ، dual energy x-ray absorptiometry(dexa). این روش ها بطور وسیعی در حوزه های بالینی به عنوان وسایل دقیق و مفید ، مورد استفاده قرار می گیرند. به هر حال این روش ها محدودیت های زیادی مانند هزینه بالا و یا خطر تابش اشعه را دارا می باشند. علاوه بر این ، استفاده از این روش ها برای اندازه گیری چربی زیرپوستی در طول عمل جراحی که نیازمند بررسی وضعیت چربی زیرپوستی می باشد ، مانند عمل لیپوساکشن آسان نمی باشد. بنابراین روش ارائه شده در این مقاله به عنوان یک روش غیر تهاجمی و مقرون به صرفه برای اندازه گیری ضخامت چربی زیرپوستی بدن مورد توجه قرار می گیرد. مطالعه ی حاضربر روی 100 نفر (50 زن ، 50 مرد) صورت گرفت و ضخامت چربی زیرپوستی آنهادر ناحیه خط وسط شکم(از ناحیه گزیفوئید تا پوبیس) و فلانک(از ناحیه دنده تا کرست ایلیاک) بر اساس الگوی حرارتی و استفاده از روش های کلاستربندی k-means و fcm و همچنین استفاده از recursive connected components algorithm محاسبه شد. تمام اندازه گیری های انجام شده بر روی تصاویر حرارتی ،در جهت اندازه گیری بیشترین ضخامت چربی زیرپوستی توسط روش پیشنهادی، با سونوگرافی مقایسه شد ، که نتیجه این مقایسه یکسان دانستن این اندازه گیری ها با تقریب قابل قبول(حداکثر اختلاف 2 میلیمتر) از نظر پزشک رادیولوژیست نسبت به سونوگرافی بود.