هدف از این تحقیق بررسی تأثیر یائسگی بر پاسخ اکسیداسیون چربی به یک جلسه تمرین هوازی-وامانده ساز بوده است. بنابراین، 14زن پیش از سن یائسگی با محدوده سنی 21-18 سال و 9زن یائسه با محدوده سنی70-50 سال، آزمون ورزشی فزاینده را تا حد واماندگی بر روی نوارگردان اجرا کردند[بر مبنای پروتکل پیشین(آچن و همکاران، 2003)]. اکسیداسیون چربی با استفاده از کالری سنجی غیرمستقیم به کمک دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی تعیین شد. بیشینه اکسیداسیون چربی(mfo) و شدتی که در آن بیشینه اکسیداسیون چربی رخ می دهد(fatmax) برای هر آزمودنی تعیین شد و ترکیب بدنی با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل ترکیب بدنی اندازه گیری شد. برای آنالیز داده¬ها از آزمون آنالیز واریانس با اندازه های مکرر و آزمون¬های t و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد بیشینه اکسیداسیون چربی (0/08± 0/53 در مقابل 0/09± 0/34گرم بر دقیقه) و شدت معادل با بیشینه اکسیداسیون چربی (10/45± 70/91 در مقابل 11/32± 54/51 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی) بطور معنی داری در زنان یائسه در مقایسه با زنان پیش از سن یائسگی در طول دویدن بر روی نوارگردان بالاتر بود، درحالیکه یائسگی بر میزان اکسیداسیون چربی 32% تأثیر داشت. پس از اصلاح میزان اکسیداسیون چربی به ازای هرکیلوگرم توده عضله، تأثیر یائسگی به 26% رسید. در زنان پیش از سن یائسگی اکسیداسیون چربی با ترکیب بدنی ارتباط معنی داری نشان نداد اما در زنان یائسه چربی بدن بویژه چربی احشایی با اکسیداسیون چربی ارتباط معنی داری نشان داد.