یکی از شورش های مهم در تاریخ ایران، شورش اسماعیل آغا سمکو بین سال های 1919 تا 1930 میلادی در اواخر حکومت قاجار و اوایل حکومت پهلوی در منطقه ی آذربایجان غربی است. این شورش به مدت یازده سال دو حکومت قاجار و پهلوی را با مشکل مواجه ساخت. نوشتار پیش رو به بررسی چگونگی و دلایل شکل گیری این شورش و همچنین مقایسه ی آن با سایر شورش های صورت گرفته در کردستان می پردازد. تاکنون در مورد این شورش تنها دو دیدگاه ارائه شده است. اکثرمورخان ایرانی آن را شورشی قبیله ای و به عبارتی دیگر آن را نوعی یاغی گری علیه حکومت مرکزی ایران می دانند و در مقابل کرد شناسان اروپایی و عده ای از مورخین کرد آن را شورشی ملی می نامند که هدف اصلی این شورش استقلال کردستان از ایران بوده است. در این پژوهش ضمن بررسی هر دو دیدگاه سعی خواهد شد که یک بازبینی جدید و متفاوت از نظریات قبلی ارائه شود. روش تحقیق در این پژوهش به صورت توصیفی - تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد. در پایان تحقیق نیز یک نتیجه گیری نهایی درباره ی شورش مذکور ارائه خواهد شد.